Het afgelopen jaar verschenen er fraaie albums, die naar mijn bescheiden mening onterecht geen aandacht kregen die ze absoluut verdienden. Naast besprekingen van recent werk wordt de komende tijd op het altcountryforum.nl ruimte vrijgemaakt voor wat achterstallig onderhoud. Laat ik maar meteen beginnen met een hele fijne uitgave, die eind november in Canada werd uitgebracht. Na een hiaat van tien jaar keerde de Canadese zangeres en liedjesschrijfster Michelle McAdorey, onder meer bekend van de in 1996 ontbonden Britse psychedelische country en folkrockformatie Crash Vegas, terug met nieuw werk. Anders dan op haar laatste studioplaat Love Don’t Change met een folkblues benadering, die McAdorey met troubadour Eric Chenaux in 2003 opnam toen ze in verwachting was van haar zoon Arlyn, serveert ze op “Into Her Future” dik 40 minuten zowel intens droefgeestige muziek als zinderende bevlogenheid. Je herkent hierin evengoed de rauwe energie van Patti Smith als de melancholische flair van onder meer Feist en Emily Haines (Social broken scene).

Michelle kon voor de opnames van haar volwaardige come-back rekenen op de productionele hulp van goede vriend Greg keelor (Blue Rodeo), die ook deel uitmaakte van Crash Vegas. Tevens kreeg ze rugdekking van James McKenty (gitaar), Chris Altman (pedal steel, piano), drummers Tom Street enTaylor Knox, Mike Boguski (orgel), Graham Wasl (synthesizer) en basgitarist Anna Ruddick. “Into Her Future” is opgenomen in Keelors’ Lost Cause Studio in een tijdspanne van 2,5 jaar. Hoewel kwalificaties als ‘donker’ en ‘pessimistisch’ met teksten als If I could bury her with my two hands en My mother died of childbirth because her husband had a gun op Adorey’s achterliggende platen van toepassing waren, houdt de Canadese met haar liefde voor de natuur zichzelf op het rechte pad en floreert er in de negen liedjes op “Into Her Future” een optimisch, melancholisch karakter.

www.michellemcadorey.com

(Johan Schoenmakers)