Het huis van beoefenaars van de neo-klassieke muziek heeft vele kamers. Componisten als Max Richter, Ludovico Einaudi, Ólafur Arnalds en Nick Mulvey geven elk op eigen wijze invulling aan een spelopvatting waarbij eigentijdse elektronische klanken en stijlvormen uit de klassieke hoek met elkaar verbonden worden. Achter de naam Hidden Orchestra gaat de componist en multi- instrumentalist Joe Acheson schuil. Multi-instrumentalist is in dit verband een beperkte benaming voor de vele facetten die Acheson op deze plaat voor zijn rekening heeft genomen. Naast het schrijven, produceren, opnemen en mixen van de tien composities is hij danig in de weer geweest met het vastleggen van de vele natuurgeluiden en het programmeren van de ingenieuze elektronisch gestuurde ritmische klanken. Op het instrumentale vlak speelt hij piano, bas, akoestische gitaar, percussie, citer, percussie en klokkenspel. Opgenomen in studio’s in zijn thuishaven Brighton, de Schotse stad Edinburgh en in de vrije natuur is Dawn Chorus een groots muzikaal avontuur geworden. Een muzikale reis waarop Acheson continenten doorkruist, tijdzones passeert en vrij als een vogel zich laat meevoeren op de luchtstromen boven de oceanen. Een flinke groep uitmuntende instrumentalisten (violiste Poppy Ackroyd!) staan garant voor een steeds wisselende muzikale inkleuring waarbij bestaande taboes over de onverenigbaarheid van muziekstijlen resoluut naar het land der fabelen verwezen worden. In dat opzicht is Dawn Chorus niet enkel een wonderlijke plaat maar, minstens zo belangrijk, vooral ook een gidsplaat voor alle musici in ons tijdgewricht. In het groeiende aanbod aan producties uit de neo-klassieke hoek is Dawn Chorus een flink uit de kluiten gewassen groeibriljant die op mij een onuitwisbare indruk heeft gemaakt.

www.hiddenorchestra.com

(Koos Gijsman)