Voormalig Old Crow Medicine Show-lid Gill Landry debuteert tien jaar geleden als soloact met het album The Ballad Of Lawless Soirez. Een indrukwekkende plaat waar de fans van verwante zielen als Tom Waits, Leonard Cohen en Rob Jungklas hun vingers bij aflikken. Landry’s kernachtige liedteksten maken de ervaringen van mensen die zich ophouden aan de zelfkant van de Amerikaanse samenleving, tot hobohaiku’s met een grofkorrelige Deltabluesafdronk. Een afdronk die tevens stilistische ingrediënten bevat als cabaret, folk en jazz. Een concept dat ook op de twee volgende albums met hulp van een uitgebreide muzikale vriendengroep uiterst succesvol uitgebaat wordt. Op zijn vierde album Love Rides A Dark Horse verwerkt hij in negen liedjes de scherven van zijn vastgelopen relatie. Een verwerkingsproces dat deze vorm aanneemt tijdens de vele optredens die hem na zijn gelijknamige album uit 2015 en zijn scheiding op de been houden. In de opzet van deze plaat weerklinken echo’s van zijn worstelingen met liefde en haat, die volgens zijn eigen zeggen “elkaar nodig hebben om betekenis te krijgen”. Gelijktijdig heeft Landry de grove randjes van zijn eerdere producties ditmaal voor een groot deel weggelaten. Dat daarbij de inhoud van zijn muziek alleen maar aan kracht heeft gewonnen, is te danken aan de loutering die hij als liedjesschrijver en zanger overduidelijk hoorbaar ondergaan heeft. Instrumentaal bedient hij zich van de diensten van Ross Holmes (viool), Skylar Wilson (keyboards) en Logan Matheny (drums). Vocaal dragen Klara Soderberg (First Aid Kit) en Karen Elson en Odessa hun steentje bij aan deze imponerende plaat.

www.gilllandrymusic.com

(Koos Gijsman)