Voordat ik nog maar één noot gehoord had waren mijn verwachtingen over “Exile & Grace”, het nieuwe album van King King, hooggespannen.Vier studio-albums, razend populair in eigen land en een gestaag groeiende aanhang op het Europese vasteland bewijzen dat de Britse formatie bestaansrecht heeft. Met Bad Company, Free, Thunder, Whitesnake, Thin Lizzy en Deep Purple in het achterhoofd brengt zanger/gitarist Alan Nimmo met zijn drie maten Lindsay Coulson, Wayne Proctor en Jonny Dyke, blues en funkgeoriënteerde klassieke rockmuziek. Het resultaat op “Exile & Grace” is fantastisch. Melodieuze gitaarpartijen, heerlijk nostalgische orgeltonen, strakke ritmesectie en een aan Paul Rodgers refererend stemgeluid van Alan Nimmo. Op een stel ingetogen bluesrockmomenten na nodigt deze plaat je uit los te gaan met de luchtgitaar. Een album met negen sterke, soms akelig aanstekelijke nummers van eigen hand met een totale speeltijd van krap veertig minuten, waarop de band teruggrijpt naar het verleden. King King laat op het door Chris Sheldon (Foo Fighters) gemixte album horen waarom de klassieke rockmuziek destijds zo verrekte lekker was.
01-02: Arnhem, Luxor
02-02: Zoetermeer, Boerderij
03-02: Hoorn, Manifesto
04-02: Weert, Bosuil
www.kingking.co.uk
(Johan Schoenmakers)