RSS

Gemoedelijkheid in de Leidse Q-Bus met Tim Grimm en Ben Bedford

Het waren op 16 oktober voornamelijk de vaste bezoekers, die de weg wisten te vinden voor een dubbelconcert in de Leidse Q-Bus. De stoelen stonden al klaar. Een avond waar de melancholie en akoestische snarenwerk overheerst. De vonken zouden er deze avond niet vanaf spatten en de oordopjes konden thuisgelaten worden. De zestig jarige, uit Columbus, Indiana afkomstige singer-songwriter/acteur Tim Grimm was twee jaar geleden al eens te gast in de zaal aan de Middelstegracht.  Voor hem is dit zijn tiende tour langs de diverse podia in ons land. De stuk jongere Ben Bedford uit Springfield, Illinois maakte met neofolk repertoire zijn debuut tijdens het door Hans van Polanen georganiseerde optreden.

Afbeelding kan het volgende bevatten: 1 persoon, zitten

Ondersteund door Tims zoon Jackson (gitaar, mandoline, zang) en Diederik van Wassenaar (viool) brengen beide verhalenvertellers hun liedjes in twee afzondelijke sets van vijf nummers, onderbroken door een half uur durende pauze. Deze avond is voor Tim Grimm van pieken en dalen, zo gaan die dingen. Hij lost het startschot en zorgt voor het slotaccoord met fijn gitaarspel en zijn kenmerkende warme stem. Hij charmeert in het eerste deel met een kleine greep uit zijn vijf albums tellende oeuvre. Vakkundig en netjes verzorgd waar zijn degelijke en zachtaardige folkliedjes voor zich spreken. Liedjes die voor zijn trouwe aanhang garant staan voor veel luisterplezier. Muzikaal is het prima verzorgd, maar een podiumbeest is Grimm nu eenmaal niet. Het deert de zaal niet. Zijn tweede korte set, anderhalf uur later komt minder overtuigend over en lijkt hij behalve tijdens zijn prachtige interpretatie van Townes van Zandts Colorado Girl zijn kruit eerder op de avond verschoten te hebben.

De vriendelijke, innemende en bescheiden Ben Bedford stelt tijdens zijn twee korte optredens het gloednieuwe album “The Hermit’s Spyglass voor aan het publiek. Een aanrader voor de liefhebber van mooie luisterliedjes. Dichterlijk en instrumentaal repertoire over thuis, de Amerikaanse prairie en over zijn kat Darwin.  Waar “The Hermit’s Spyglass zeer intiem klinkt komen zijn liedjes door de muzikale bijdragen van Jackson en Diederik op het podium gearrangeerder en toegankelijker over. Eigenlijk is er niets op zijn optreden aan te merken. Hij doet zijn best, spreekt het publiek regelmatig toe en zet een vlekkeloos concert neer.

(Johan Schoenmakers)

 

 

 

 


Comments are closed.