De 30-jarige zanger en liedjesschrijver Roo Panes brengt al vele jaren melancholische folkmuziek in het verlengde van Ben Howard en Bon Iver. Zijn debuut ep Once stamt uit 2012. In de loop der tijd werd de Brit steeds bekender in ons land.  Vier maanden terug stond hij solo nog in de kleine zaal van de Tolhuistuin. Op vrijdagavond is de grote zaal in de Tolhuistuin uitverkocht. Naast Panes zorgen twee muzikanten voor hypnotiserende ritmes en meerstemmigheid. Regelmatig doet de muziek denken aan Of Monsters And Men.

Bijster origineel is het niet, wel lovenswaardig en van een prachtige schoonheid. Neem bijvoorbeeld ‘A Message To Myself’. Panes heeft een donker stemgeluid en hiermee komt het verhalend materiaal goed tot zijn recht. De dromerige melodie  maakt dat – met dit nummer als opener – onmiddelijk iedereen zijn aandacht heeft. Hij weet continu een melancholische sfeer te creëeren. Of het nu solo is in een adembenemende versie van ‘Little Giant’ of met zacht klinkende sambaballen op de achtergrond tijdens ‘Glory Days’. Dan klinkt zijn stem als een zware bas om later vergelijkbare hoogtes als Marlon Williams te bereiken.

Kalm en charmant staat Andrew “Roo” Panes op het podium van de Tolhuistuin. In elk nummer weet hij met gemak de juiste snaar te raken. De nummers volgen de succesformule van The Lumineers, Of Monsters And Men en het vroege werk van Ben Howard. Desondanks klinkt het recept ook bij Roo prachtig.

www.podiuminfo.nl

(Karst Jaarsma)