Het belang van John Mayall in de blues is nauwelijks te overschatten. Hij leerde Eric Clapton de blues, speelde met Mick Fleetwood en Peter Green van Fleetwood Mac en begon zijn carrière in de Bluesbreakers. Inmiddels is hij 85 jaar en geniet nog elke minuut van de blues. Bovendien heeft hij zijn neus voor talent nog niet verloren. In het kader van de 85th Anniversary Tour staat de oude bluesrocker samen met talent Carolyn Wonderland in het Patronaat.

Ondanks zijn leeftijd heeft Mayall nog alle kracht. Hij heeft er vooral heel veel plezier in. Vanaf het begin staat de muziek met zijn band als een huis. Mayall speelt toetsen, mondharmonica en gitaar. Hij is nooit de beste zanger geweest en zijn nasale stemgeluid is nog steeds niet indrukwekkend mooi. Veel beter is zijn spel. In een nummer als ‘Voodoo Music’ pakt Mayall zijn gitaar en laat vanaf de voorkant van het podium nog enkele goede solo’s horen.

Gitariste en zangeres Carolyn Wonderland vult de band mooi aan. Wonderland komt uit Texas. Dat klinkt duidelijk terug. De gitaarsolo’s sluiten aan bij de stijl van ZZ Top en Jimmie Vaughan. Twee maal zingt Carolyn ook een eigen nummer. ‘Two Trains’ en ‘Nobody’s Fault But Mine’ zijn bekende bluesliedjes. Wonderland heeft een indrukwekkende stem die aan Joss Stone doet denken. Op deze momenten trekt ze het optreden net een stukje hoger.

Op de tournee rond zijn 85ste verjaardag laat John Mayall horen de blues nog altijd goed in de vingers te hebben. Hij verzorgt een gezellige, doch kundig gespeelde avond met blues. De blues komt in vele facetten langs. Alles klinkt steengoed. De swingende Chicago blues van ‘It Ain’t Alright’, een jam die aan de vroege Fleetwood Mac doet denken waarbij de band spontaan rond de gebroken basgitaar heen speelt en een swingende ‘Movin Grovin Blues’. Het is echter vooral het aanstekelijke plezier van John Mayall dat de avond leuk maakt. 85 jaar liefde voor de blues en er lijkt nog voor vele jaren liefde in te zitten bij Mayall.

www.podiuminfo.nl

(Karst Jaarsma)