RSS

Het Thuisleven Van: Michael Weston King (My Darling Clementine)

BRON: Americana-uk 

Met zijn solowerk, de inmiddels ter ziele gegane countryrockers The Good Sons, en meest recentelijk de muzikale samenwerking met zijn levenspartner Lou Dalgleish in My Darling Clementine heeft de Britse zanger en liedjesschrijver Michael Weston King al bijna derig jaar een gerespecteerde positie opgebouwd in het internationale rootswereldje. Geïnspireerd door zowel de klassieke Texaanse songwriters uit de jaren zeventig als de honky-tonk-bravoure van mensen als George Jones en Tammy Wynette, is King er altijd in geslaagd om zijn liefde voor de countrymuziek op ideologische en conceptuele wijze te combineren met politiek geëngageerde liedjes. Onlangs werkten Michael en Lou samen met Steve Nieve – al veertig jaar de toetsenist in de begeleidingsband van Elvis Costello – aan een bijzonder project van drie ep’s en een volwaardig album, dat gewijd is aan het minder bekende werk van de bebrilde Engelse icoon.

Michael, dit is wel een heel ander scenario dan wat je je voor dit jaar had voorgesteld, toch?  
De lente van 2020 zou een van onze drukste tourperiodes gaan worden. Meer dan vijftig shows in de Amerika, Scandinavië en Europa, en nu krijgen we zelfs het nieuws dat sommige shows in het najaar zijn uitgesteld. Ik ben nooit zo goed geweest in stilzitten.  Ik leef om te toeren en te reizen, dus is het vreemd om zoveel tijd thuis door te brengen. Ik mis de ‘keep-me-awake’-koffie om twee uur in de nacht bij een uitgestorven benzinestation langs de snelweg of dat heerlijke gevoel na een optreden als je terugkomt in je hotel.

Naast de optredens hadden we ook weer in de studio moeten zijn om het Country Darkness project te voltooien.  Lou en ik waren in maart samen met Steve (Nieve) in Manchester, op een vrije dag tijdens de recente Elvis Costello-tournee, in de studio om onze zangpartijen op te nemen. We zouden een paar dagen later weer teruggaan, maar dat bleek in dezelfde week als de lockdown te zijn. Erg frusterend. We moeten nog vijf nummers uit het Elvis Costello repertoire vastleggen, plus een nieuw My Darling Clementine-nummer.(Redactie: deze opnames hebben inmiddels plaatsgevonden. Na de eerder verschenen twee ep’s van het Country Darkness project zal het laatste deel met wederom vier eigen interpretaties van Costello composities in oktober worden uitgebracht).

Vergeleken met wat zoveel mensen moeten doorstaan zijn onze probleempjes maar peanuts. En binnen onze eigen muziekgemeenschap, welke rol we daarin ook spelen (muzikanten, studio-eigenaren, promotors, boekingsagent, crew, technici, chauffeurs, platenmaatschappijen), is de onzekerheid en het gebrek aan inkomen zeer zorgwekkend. Wat ook niet meehelpt dat de zelfstandigen de laatste zullen zijn die door onze regering wordt ondersteund.

Op lange termijn denk ik echter, dat we uit deze situatie komen en teruggaan naar de tijd hoe het daarvoor was. Mensen houden van gezelschap en komen graag samen voor de muziek. Gevreesd wordt hoeveel locaties, promotors en zelfs muzikanten failliet gaan als dit nog lang blijft voortduren. Hoewel het een nuttige tussenstop is voor muzikanten en muziekliefhebbers, hebben de onlineconcerten één ding bewezen: je kunt nooit het echte werk (zaaloptredens met publiek) verslaan !

Wat heb je gedaan tijdens de lockdown? Heb je nieuwe nummers geschreven?
Ik heb stukje bij beetje wat geschreven, maar heb slechts één nieuw nummer afgerond, genaamd  No One Come Close. Het gaat over de manier waarop het personeel van de Britse gezondheidsdienst (NHS) de afgelopen tien jaar zwaar op de proef is gesteld door onze regering. Het is niet zo lang geleden dat ze in het Lagerhuis juichten toen een motie over salarisverhoging voor de verpleegkundigen uiteindelijk niet werd aangenomen. Het is hypocrisie op de grootste schaal. Ik voel me elke keer misselijk als ik ze op donderdagavond zie applaudiseren.

Ik weet zeker dat je naar veel muziek hebt geluisterd, dus laat ons enkele albums of nummers weten die nodig zijn om de stress, verveling en algemene onzekerheid die je misschien voelt te verminderen?

Ik heb voornamelijk geluisterd naar onze dochter Mabel die hier piano, blokfluit, drums en zang op vol volume oefende! En verder is het een combinatie geweest van oud en nieuw werk: Billie Holiday, Nina Simone, Gill Scott Heron , Springsteen uit de vroege jaren zeventig, Jessie Winchester, Crazy Horse (zonder Neil) en mijn all-time favorite  Jim Ford.

En natuurlijk, na het trieste nieuws over het overlijden van John Prine heb ik zijn complete oeuvre er weer eens bijgepakt.  Ik heb in de loop der jaren het geluk gehad om veel invloedrijke componisten onder wie Townes Van Zandt, Guy Clark, Rodney Crowell, Steve Young, Eric Taylor en Steve Earle te ontmoeten en met ze samen te werken. John Prine heb ik jammergenoeg nooit ontmoet, of live zien spelen wat ik wel jammer vind. Want ik heb altijd van zijn muziek gehouden.

Een van mijn favoriete artiesten en songwriters is  Roddy Frame (Aztec Camera). Op de een of andere manier heb ik zijn album Northern Star uit 1998 over het hoofd gezien. Er was op Facebook een discussie over zijn beste werk. Ik maakte een opmerking in de trant van dat het Aztec Camera-debuutalbum  High Land Hard Rain nooit was overtroffen.  Danny Wilson (van Danny & The Champions) noemde Roddy´s solo debuut Northern Star als zijn favoriet. Ik ontving al vrij snel een exemplaar, en dat is een fantastische (her) ontdekking geweest. God, dat album had hem enorm succesvol moeten maken.

Wat betreft enkele nieuwe releases. Ik heb genoten van het nieuwe album “Song For Our Daughter van Laura Marling. Ze is uniek. Niet veel hedendaagse artiesten komen op dit moment muzikaal dicht in de buurt bij haar.  Ook “Been Around” van A Girl Called Eddy klinkt interessant. Soulvolle Bacharach-popmuziek. Geweldige retroproductie, ook wat country-soul. Een nummer deed me denken aan The Delines. Haar debuut uit 2004 werd toevallig mede produceerd door Colin Elliot (en Richard Hawley) met wie Lou en ik de afgelopen jaren hebben samengewerkt.


Comments are closed.