Na de rauwe en het energieke bluesgeluid van Danny Bryant uit mijn vorige stuk is het even wennen met het nieuwe album van Mark Pontin Group, wiens muziek mij de afgelopen jaren voorbijgegaan is. Ik snap overigens wel waarom ik het nog niet had opgemerkt. Het eind vorig jaar verschenen Kaleidoscope klinkt op het eerste gehoor als stoort-zich-niemand-aan-hap-slik-weg-blues-soul-rock en funkmuziek. Blues met een brede pencelstreek, verfraait met de nodige koperblazers, strijkjers en toetsen. Het zorgt voor meer dan voldoende afwisseling.

Niets tegen Pontin hoor, maar persoonlijk is hij gewoon wat te braafjes in zijn composities en gitaarspel. Ook werkt het storend dat ik tijdens de eerste single Forever uit volle borst de tekstrefrein van REO Speedwagons Keep on Lovin’ You wil gaan meezingen. Zijn gitaarspel af en toe klinkt als die van David Gilmour (Sunrise en Don’t Sleep) en dat Gary Moore in het slepende Everyday (Today) om de hoek komt kijken. Met een strot die mij lichtelijk aan Paul Rodgers (Bad Company) doet denken levert Kaleiscope al met al uitstekende momenten op, maar als geheel is het album wat mij betreft niet in staat boven het maaiveld te steken.

www.markpontingroup.com

(Johan Schoenmakers)