Waar lag het toch aan op het gelijknamige debuut van het zeven koppige Canadese gezelschap Bywater Call. Want hoewel tijdens hun optredens de focus ligt op de rauwe doorleefde vocalen van Meghan Parnell en de gedrevenheid van de band klonk de eersteling wat mij betreft iets te vlakjes en te beheersd. Net of de mensen in de opnamestudio bang waren dat Panell de ruiten eruit zou blazen met haar ongelooflijk intense strot.

Op de opvolger Remain laat de band met hun krachtige aanpak geen moment onbetuigd om zich tot het uiterste te laten drijven. De magie van het podium op bevlogen wijze weten over te brengen in de beslotenheid van een studio is bijzonder knap. Remain is dan ook een plaat vol gespierde en opzwepende soul, rock en blues, waar Bywater Call 51 minuten lang boven zichzelf uitstijgt. De dynamiek en de passie spatten als sprankelend bronwater uit je speakers.

Al hadden de blazers en het zinderende gitaarwerk van mij best prominenter in de geluidmix gekund. En vind ik het een gebrek aan creativiteit als Lovers Down Slow, Let Me Be Wrong, Fortune en het afsluitende Bring It Back in een weerzinwekkende fade-out verdwijnen. Puntjes van kritiek, dat mag toch? Of ben ik nu teveel eisend?

www.bywatercall.com

(Johan Schoenmakers)