Nooit is het zo belangrijk geweest om een ​​boek niet op zijn kaft te beoordelen als bij de muziek van Skullcrusher. Bij zo’n naam stelde ik mij namelijk een geruchtmakende, gemaskerde, morbide death metal band voor uit Scandinavie. Hoe ver ik van de waarheid zat en hoe anders de muziek dan door mijn vooringenomenheid, was al heel snel tijdens het openingsnummer They Quiet The Room. En hoe mooi. Ik mis alleen nog op de hoes een sticker met de tekst: Opgepast, zeer delicate muziek.

Skullcrusher is in feite het pseudoniem waarachter de Amerikaanse indiefolkartieste Helen Ballentine schuilgaat. En is Quiet The Room na diverse eerder uitgebrachte singles en ep’s, haar volwaardige debuut, waarop zij zich als volwassene richt op de complexiteit van haar kindertijd. Alsof herinneringen aan je jeugd door de ramen van een poppenhuis worden bekeken. Gedurende veertig minuten word je volledig overspoeld met een betoverende, melancholische sfeer vol schoonheid en elegantie. Adembenemend met weemoedige stemmingen, Ballentine’s weelderige en soms fluisterrijke zangpartijen en doordachte composities. Rustig aan de oppervlakte maar verzengend eronder.

12-02: Amsterdam, Bitterzoet

www.skullcrusher.online

www.konkurrent.nl

(Johan Schoenmakers)