Oh my dad he doesn’t see it
And my mom she won’t believe it
I’m confused and I’m talking sh*t

That I’m a freak
Living in a freakshow
And I should hide reality, oh I wish I could

Meteen vanaf het openingsnummer Freak weet je dat Jansen niet bang is om een ​​statement te maken. Gedurfd, open, eerlijk en hartverscheurend over zijn transitie. De verkenning en het loslaten. Lang meegesleurd te worden in verwarring van rond zijn twaalfde. In muziek (Uncle Sem) met prachtige, melodieuze americana en beeld samen met zijn vroegere zelf via het videoscherm tijdens zijn huidige theatervoorstellingen (Who The Fuck Is Britt) met de Leif de Leeuw Band. Het houd je aandacht vast tot het afsluitende With Raising Comes Hurting.

Uncle Sem wordt alleen maar beter na meerdere luisterbeurten, waaronder het nummer Goodbye. Sem in duet met zijn vroegere zelf (Britt). Die zingt over de angsten en pijn, waarop Sem geruststellend reageert. Dat eerste gedeelte werd vijf jaar geleden met de Leif de Leeuw Band in studio vastgelegd. Een worsteling van vijf jaar na zijn eerste hormonenkuur. Een innerlijke strijd om te zijn wie hij nu is met zijn stem, zijn werk en de band. Het laat je geen moment los. Maar het leven wordt nu wel draaglijker voor Sem.

Voor de tourdata: zie de website van Sem Jansen

www.semjansen.com

(Johan Schoenmakers)