Aan hoeveel platen Tim Scott McConnell precies heeft meegewerkt, durf ik niet te zeggen, maar wat ik wel weet is dat Coffin Nails zijn zesde album is onder het pseudoniem Ledfoot. De man die door zijn dochter wordt bestempeld als een goed geklede 18e-eeuwse doodgraver, dat wordt versterkt door zwarte kleding te dragen. Wat volgens McConnell voortkomt uit zijn kleurenblindheid. En een dwangmatige componist, die bijna obsessieve gedachten krijgt als hij niet schrijft.

‘Nobody produces this shit… I Just Play’ staat er op de achterkant van het begeleidend boekje. En zo hoort het ook als je de rauwe essentie van de muziek en zijn charismatische strot over wil brengen. Helemaal mijn ding dus, dacht ik gelijk. Perfectionisme is de ondergang van veel platen, vindt de in Noorwegen wonende Amerikaan. ‘Eerlijkheid moet centraal staan in de muziek. Vermijd zoveel mogelijk onzin’.

Met zijn zelfverzonnen genre – de gothic blues – volgt hij op overtuigende en indringende wijze zijn weg door de kenmerkende murderballads, waarop hij bovendien zoals gewoonlijk heer en meester is op zijn twaalf snarige gitaar. Hij is op zijn nieuwe plaat geen vrolijke noot. Hij heeft dan ook geen moeite om dood en verderf te zaaien in zijn teksten. Een naargeestig gevoel waarmee Ledfoot je vanaf de eerste noot onherroepelijk in zijn greep houdt.

www.ledfoot.net

(Johan Schoenmakers)