Of ze voor een uitverkocht voetbalstadion zouden spelen of voor een nauwelijks gevuld zaaltje, het weerhoudt sommige bandjes er niet van om, doordrenkt van bezieling en urgentie, zich helemaal te geven. Het is een interessant beeld, wat je blijkbaar soms niet mag uitspreken. Dan wordt schrijven over een onverdiend lage opkomst gezien als iets negatiefs. Liever zie ik muzikanten op vol vermogen en enthousiasme voor een man/vrouw of twintig spelen dan dat ze afgeleid worden (The Vandoliers) door een deel van het publiek die stoicijns op hun gat blijven zitten.

De trouwe aanhang van het Canadese gezelschap Elliott Brood (spreekt uit als Broet) waren een stel bofkonten. Zij werden tijdens het optreden in het QBUS bedankt voor het opofferen van hun doordeweekse vrije avondje, het uitpuffen van de vermoeiende Paasdagen of het missen van Europacup voetbal (Manchester City – Bayern München). Ze kregen er wel iets voor terug. Een band met een goed humeur en een ademloze energie, die ons trakteerden op alternatieve, soms voetstampende rock met country-invloeden, die muzikaal ergens tussen The Flying Burrito Brothers of Neil Young & Crazy Horse zit. Een avond met een ingetogen begin (Need To Know), twee nieuwe nummers (Rose City Rambler en Paper Money) en een ruime greep uit het oeuvre van de band.

Als live-band is het drietal op hun best, maar hun studioplaten, waaronder het drie jaar geleden verschenen The Keeper, mogen er zeker ook zijn. Woorden alleen zijn ontoereikend om hun optreden te beschrijven. Dit trio heeft de welverdiende reputatie een van die bands te zijn die je gewoon live MOET zien.

https://www.facebook.com/1542609240/videos/926209078424018/

14-04: Utrecht, TivoliVredenburg

Tekst en Foto’s: Johan Schoenmakers