Soms zit ik als recensent met een moeilijke keuze; een dilemma. Eerlijk wezen of een concert organisator plezieren om in je recensie niet te reppen over een opkomst, die te wensen overliet? Maar wat als de oprechtheid, hartstocht en intensiteit die uit de tenen kwam van het bandje hiervan misschien wel het gevolg was en het viertal op het podium een veel groter publiek verdiende? Een leugentje voor je eigen bestwil? Schrijven over een volgepakte zaal terwijl de talrijke wegblijvers door de hitte zijn bevangen of kozen voor een terrasje, voetbal op tv, melodieuze outlaw country in Paradiso (Nude Party) of melige rockmuziek in de Rotterdamse Ahoy (Tenacious D.). Ik geef de afwezigen bij het Britse Wille and the Bandits liever een virtuele draai om de oren. ‘s-Morgens vroeg uit Engeland vertrekken, in de file staan, laat aankomen in Leiden en toch voor de DERTIG (!!!!!!!!) man/vrouw een show neerzetten waar je U tegen zegt. HULDE!!!!! Muzikanten in hart en nieren.

(Johan Schoenmakers)