Heb je een hartgrondige afkeer tegen ‘leuk’ en ‘gezellig’? En ben je geen liefhebber ben van alledaagse zaken als coupletten en refreinen? Mijn advies is om dan eens te gaan luisteren naar The Sudbury Inn van het Frans/Amerikaanse Deleyaman. Als je de poorten naar de gothic, dark wave, en kosmopolitische wereldmuziek liever dichtlaat en niet te porren bent voor een portie fascinerende anti-popmuziek, dan ben je met Deleyaman op het verkeerde adres.

Aret Madilian en Beatrice Valantin, de kernleden van de band, weten wat dat betreft van wanten met hun eigenzinnige en minimalistische benadering van een dromerig klankuniversum. Zover is wel duidelijk na 23 jaar en een negental uitgebrachte studio albums. Rechtstreeks vanuit een diepe en oprechte plek van binnenuit en grotendeels gekenmerkt door de Armeense Duduk, saxofoon, een Indiase Bansouri en de hemelse vocalen van Aret en Beatrice. Verweven met eigen poezië (A Tale, Another Evening, Silent Ship) En woorden van gevestigde dichters onder wie Paul Laurence Dunbar, Sara Teasdale, Anna Akhmatova, Henry Wadsworth Longfellow, Paul Verlaine, Emily Bronte en John Le Gay Brereton.

www.deleyaman.com

(Johan Schoenmakers)