Ik sta mijzelf soms toe om straffeloos te genieten van een overdaad aan viool en banjo verrijkte Nashville country. Je kan jezelf afvragen wanneer countrymuziek “over the top” gaat. De Heer wordt onbeschaamd bezongen door Donna Ulisse, soms poëtisch en bedekt, en anderzijds ongegeneerd openlijk. Normaliter zou ik dergelijke muziek waarschijnlijk afwijzen, zeker wanneer de euforie te klef wordt. Hoe het kan, of hoe het ook gebeurt, ik weet het niet, maar het stoort mij werkelijk geen seconde op het sterke nieuwe album “Holy Waters”. De godsdienstige overdaad hoort hier namelijk thuis. Een (boven)natuurlijke aanwezigheid zullen we maar zeggen. De thema’s die Donna Ulisse bezingt lijken mij hiermee duidelijk. Muzikaal is Holy Waters een vloeiend geheel aan ongeremde bluegrass. Een prima opvolger op het in 2009 verschenen “Walk This Mountain Down”.

Als jong meisje ging Donna mee met haar moeder, zingend in kerken in Virginia. Het was voor haar dan ook beslist niet verwonderlijk dat een gospel getint album het licht zou gaan zien. Op het Carter Stanley liedje Who Will Sing For Me na zijn alle nummers door Donna geschreven. Ulisse heeft sinds jaren haar eigen band, waarin tevens haar echtgenoot zingt. Dat The Poor Mountain Boys weten hoe ze de snaren dienen te beroeren laten ze ongemeen goed horen. De wijze waarop de nummers worden uitgevoerd onderstreept het belang van een gepassioneerd geolied geheel. Eerlijke bluegrass a la gospel maakt deze Holy Waters een schitterende affaire. Donna Ulisse lijkt mij een open persoonlijkheid, althans zo ervaar ik haar muziek.

www.donnaulisse.com
www.myspace.com/donnastanleyulisse
www.youtube.com/watch?v=duWx8nQu56Q&feature=related

 
(Rein van den Berg)