Het minste dat je van Cameron McGill, de charismatische voorman van altcountryband Cameron McGill & What Army, kunt zeggen is dat hij zijn klassiekers kent. En daarmee bedoel ik niet alleen de onvermijdelijke grote namen uit de country(rock) en de folk, maar ook die uit de wereld van de psychedelische popmuziek. Dat hij in zijn jeugdjaren de platenkast van zijn ouders plunderde, waarin hij onder meer werk vond van The Beach Boys en Johnny Cash, is daar allicht niet vreemd aan.
Op ‘Warm Songs For Cold Shoulders’, het vierde album van deze opmerkelijke muzikant uit Champaign-Urbana, Illinois, passeren zijn muzikale inspirators schouder aan schouder. De invloeden van Gram Parsons (‘Not On My Side’) en popgroepen als The Move en Pink Floyd – uit de tijd dat Syd Barrett daar de creatieve spil was – (‘Dark Times, Dark Times’) zijn onmiskenbaar. Maar Cameron McGill heeft ook heel goed geluisterd naar generatiegenoten als Pete Yorn (‘Martha Of The Tenses’), Justin Rutledge (‘Low Ways’), Elliott Smith (‘Dishonest Man’) en Ryan Adams (‘B-Side’).
Een van de redenen waarom ‘Warm Songs For Cold Shoulders’ zo’n aantrekkelijk plaatje is, is de volstrekt persoonlijke manier waarop McGill met die invloeden omgaat. Want ook al zijn de inspiratiebronnen van deze muzikant in elk nummer herkenbaar, de songs op dit album zijn overduidelijk de songs van Cameron McGill. Ze dragen stuk voor stuk zijn persoonlijke stempel, waaroor ze meteen het levende bewijs zijn van McGill’s talent om invloeden te absorberen en daarna naar zijn hand te zetten (luister naar ‘Lose Americans’ en huiver van de ruwe schoonheid waarmee het thema van de Amerikaanse ‘aanwezigheid’ overzee wordt bezongen).
Een andere reden voor het welslagen van dit album is de niet te onderschatten inbreng van begeleidingsband What Army, en dan vooral van (achtergrond)zangeres Kathleen Bracken, die een juweeltje van een stem heeft die perfect aanleunt bij de soms fluisterende stem van McGill. Het zijn duetten als ‘Not On My Side’, ‘Sold The Rest’ en ‘Minor Suite’ die een extra dimensie aan deze cd toevoegen. En die ervoor zorgen dat de vierde worp van Cameron McGill een uitstekend plaatje is geworden.