Iemand op zoek naar een ‘nieuwe’ Steve Forbert? Gezien de tegenvallende productie van de voorbije vijftien jaar is de oude, ooit bestempeld als de rechtmatige erfgenaam van Bob Dylan, tot op de draad versleten en dringend aan vervanging toe. En jawel, de nieuwe staat al te trappelen in de coulissen.
Het maakt verder niet uit wat je antwoord op bovenstaande vraag is: Chris O’Brien heeft zich zojuist gemeld met zijn tweede cd Little Red onder de arm en het ziet ernaar uit dat Steve zijn gereserveerde barkruk in het singer-songwriter café definitief kwijt is.
Little Red is een plaat die zich ophoudt in de periferie van gevestigde songsmeden als Mark Erelli, Ellis Paul, Greg Brown, Richard Shindell e tutti quanti, al heeft O’Brien met amper twee cd’s op zijn naam natuurlijk nog heel wat te bewijzen. Maar op basis van dit plaatje mag je gerust stellen dat hij op de goede weg is. Zonder spectaculair te zijn, is er op Little Red voldoende te genieten om te kunnen spreken over een geslaagd album.
O’Brien schrijft vlotte, helder gestructureerde, goed in het gehoor liggende songs die niet meteen potten breken, maar die wel laten horen dat we te maken hebben met iemand die op termijn kan uitgroeien tot een songschrijver van enig formaat. Luister maar eens naar het sfeervolle This Old Town, een ontroerend nummer over zijn oude woonplaats in Massachusetts. Zinnen als ‘Where you happy when I was gone / I guess you’re not the only one’ zullen heel wat mensen bekend in de oren klinken. Even mooi is Sidelines, een ingehouden song over onvervulde dromen, dat voorzien is van een heerlijke steel gitaar, zachte percussie en opnieuw zeer beeldende lyrics: ‘I’ve got these big plans / Packed up in the car / I’ve got these small plans / Wasted at the bar.’
Maar het allermooiste bewaart O’Brien tot het laatste. In Blood Like Yours legt hij zijn moeizame relatie met zijn aan alcohol verslaafde vader onder de microscoop, zonder verbittering, liefdevol, maar ook doorspekt met vrees voor de toekomst: ‘I wanna know what the future holds / For a boy like me with blood like yours’. Ook die gedachte zal voor heel wat mensen herkenbaar zijn. En precies in die herkenbaarheid schuilt een van de kwaliteiten van dit album. Chris O’Brien, een naam om in de gaten te houden. En niet alleen door Steve Forbert…