Linke soep, je groep vernoemen naar een van de prachtigste liedjes die de legendarische groep The Band ooit voor het voetlicht gebracht heeft. Het langharige gezelschap uit Silver Lake, Californië hoeft zich niet te schamen voor deze daad want Family Tree is een cd die op alle fronten overtuigt. Zeker, afgaande op hun repertoire zijn de heren overduidelijk schatplichtig aan acts als Creedence Clearwater Revival, The Rolling Stones en The Outlaws, maar ik zit daar niet mee. Sterker nog, hun opvatting van een vette kluif southern rock glijdt soepeltjes in mijn muzikale ingewanden. Vooral de gitaarpartijen – al dan niet aangescherpt met bottleneckerupties – roepen visioenen op van glorieuze concerten van groepen als Little Feat en Allman Brothers Band waar ik in een ver verleden getuige van mocht zijn.

Wat is het toch een genot naar gitaristen te luisteren voor wie het bespelen van een instrument niet ophoudt bij een repertoire van drie akkoorden. Wie uit het voorafgaande meent te moeten opmaken vooral met een portie stevige kost bediend te worden, heeft het mis. Zeker, de heren rocken bij tijd en wijle alsof de duivel hun op de hielen zit, maar daar blijft het niet bij. In de langzamere liedjes worden precies die ingrediënten toegevoegd die het totaal goed verteerbaar en gevarieerd maken. Ober, doe mij snel nog zo’n portie!

www.myspace.com/whisperingpinesmusic
www.luckydice.nl

 

(Koos Gijsman)