Daniel Romano is een Canadese muzikant die hier wellicht enige bekendheid verwierf als frontman van de punkband Attack In Black. Op zijn semiakoestische solodebuut Working For The Music Man ondergaat Romano een opmerkelijke metamorfose en klinkt hij voor de volle honderd procent als een heuse folkie.
Working For The Man werd grotendeels opgenomen in Romano’s huisstudio, met hand en spandiensten van familie (vader Romano speelt mondharmonica, een tante ontfermt zich over tal van instrumenten ), waardoor de elf songs op deze cd klinken alsof ze regelrecht uit het hart van de troubadour komen: eerlijk en ongepolijst.
Romano schrijft goed in het oor liggende liedjes over liefde en verlies, met teksten die af en toe gitzwart zijn (She Was The World). Een onvaste stem, akoestische gitaren, viool en lapsteel voeren de boventoon op een album dat zich ergens ophoudt in het onmetelijke muzikale landschap tussen Edith Frost en Gram Parsons. De link met die laatste wordt nog eens stevig in de hand gewerkt door de vocale inbreng van Misha Bower (Your Hands, My Greatest Mistake).