Een van de aardige aspecten van ons postmodernistische tijdvak is dat we de periode van de dialectiek ver achter ons gelaten hebben. De tijd waarin je of van de ene muzieksoort of van de andere hield, is voorgoed voorbij. Het betekent dat de moderne muziekliefhebber zich geconfronteerd ziet met producties waarin naar hartelust geëxperimenteerd wordt met het mengen van uiteenlopende muziekstijlen. Engelsman Gavan Kearney brengt onder de artiestennaam Sand Snowman met zijn zevende album The World’s Not Worth It zo’n typisch eigentijds product uit dat uit vele dimensies is opgebouwd. Nadere beluistering van het repertoire toont aan dat hij moeiteloos allerhande aspecten van diverse muzieksoorten op dit album smaakvol gerangschikt heeft. Naast vaste zangeres Moonswift heeft hij de hulp ingeroepen van gastmusici van divers pluimage.

http://www.youtube.com/watch?v=XbAvwIMzUZs&feature=related

Het levert een luisterervaring op waar de liefhebbers van fraai gecomponeerde eigentijdse liedjes hun vingers bij kunnen aflikken. Stilistisch speelt de klassieke, impressionistische muziek een hoofdrol op dit album. Temidden van een smeltkroes aan invloeden die uit de naoorlogse populaire muziek afkomstig zijn, voegt hij rustpunten toe die een echo oproepen van de muziek van componisten als Satie, Ravel, Debussey en Fauré. Aparte vermelding verdienen de vocale bijdragen van gastmusici Amandine Ferrari (The Eden House) en Porcupine Tree’s Steven Wilson die in het lied A Life Rehearsed de glorietijden van King Crimson laat herleven. Het geheel is meer dan de som van de afzonderlijke delen en The World mag al dit fraais misschien niet waard zijn, maar dat hoeft u er niet van te weerhouden met volle teugen te genieten van dit 24-karaats album!

 

 

www.myspace.com/sandsnowman

 

(Koos Gijsman)