The Travelling Band – Screaming Is Something

The Travelling Band uit Manchester debuteerde in 2008 met het album Under The Pavement dat door de Engelse media enthousiast ontvangen werd. Na enkele in eigen beheer uitgebrachte ep’s tekende de groep begin dit jaar een contract bij het gerenommeerde Cooking Vinyl label. De groep trok zich vervolgens terug op het Schotse eiland Mull. In de serene rust van de Kinlochspelvekerk nam de groep het album Screaming Is Something op. Hoewel ieders bijdrage aan het groepsgeluid welkom is, zijn het toch vooral Adam Gorman en Jo Dudderidge die de hoofdrol opeisen. De fraaie vocalen en het brede instrumentarium (gitaren, harmonium, hammondorgel, keyboards en banjo) dat ze in de strijd werpen, zorgt voor een grote mate van variatie in de opmaak van de liedjes. Liedjes die prima aansluiten op het vele fraais dat ons de afgelopen periode vanuit de folkpop bereikt heeft. The Travelling Band is een welkome aanvulling in dat genre, al blijft het geheel van de liedjes op dit album wel binnen reeds betreden paden.

The Washover Fans – That Habit Suits You

Drie heren en een dame bevolken het uit Seattle afkomstige kwartet The Washover Fans. De beide zangers David Smith en Colin Isler zijn met zangeres Gillian Tart compositorisch en vocaal verantwoordelijk voor een goed in het gehoor liggend repertoire dat gedrenkt is in invloeden uit de folk, alt-country en americana. De fraaie solo- en samenzang worden door allerhande bijdragen op gitaar, percussie, cello en harmonium door het drietal instrumentaal adequaat aangevuld waarnaast instrumentalist Seth Hayden op gitaar, banjo en mandoline tevens zijn steentje bijdraagt. Het maakt het geluidsbeeld van de groep tot een homogeen geheel dat dankzij de variatie in de herkomst van de liedjes stilistisch royaal op eigen kracht kaarsrecht overeind blijft staan. Extra pluspunt is de kale productie van producer Steven Aguilar waardoor dit album een authentieke livesfeer uitstraalt die weldadig aanvoelt. Die gewoonte past mij in ieder geval prima en ik denk dat een bepaalde groep muziekliefhebbers met mij zeer gecharmeerd zal zijn van dit sympathieke album.

Tinariwen – Tassili

Wat een heerlijke muziek mogen we toch telkens weer verwelkomen van onze vrienden van het Afrikaanse continent. De Malinese groep Tinariwen maakt muziek waar de oortjes van gloeien en de geest jong bij blijft. Om dat te bereiken gooien ze op hun jongste album Tassili een aantal onweerstaanbaar swingende akoestische liedjes in de strijd. Ingenieus verweven snarenpracht, meeslepende zang en complexe ritmiek bedienen de liefhebbers van muziek van dit werelddeel optimaal en zorgen voor een verslavende luisterervaring. Woestijnblues wordt hun muziek genoemd, maar daarmee stop je volgens mij de muziek op dit album in een veel te benauwend keurslijf. Liever spreek ik van Sahara swing. Tassili bevat de liedjes die de groepsleden lang geleden rond het kampvuur speelden. De muziek is wijds van opzet en onbegrensd als de Sahara zelf. De aantrekkingskracht mist zijn uitwerking op collega-muzikanten uit het westen niet. Opgenomen in een gelijknamig stuk woestijn in Algerije is Tassili als een vijfsterrendiner. Musici van The Dirty Dozen Brass Band, Wilco’s gitarist Nels Cline en Tunde Adebimpe en Kyp Malone van TV On The Radio dragen ter verhoging van de feestvreugde extra muzikale ingrediënten aan.

Waters – Out In The Light

Van Pierszalowski heeft de rustige vaarwateren van zijn vorige groep Port O’Brien achter zich gelaten. Onder de groepsnaam Waters presenteert hij met een gezelschap Noorse musici de rafelige rockkant van zijn muzikale geest. Direct al met opener For The One gieren de gitaren de bocht uit waarbij een flinke lading fuzz en distortion aan het groepsgeluid wordt toegevoegd. Die benadering komen we ook in andere liedjes op dit album veelvuldig tegen. Het gevaar voor een retro grungeact versleten te worden, ligt dan natuurlijk op de loer. Waters gooit echter zoveel jongensachtig elan in de strijd dat het mij worst zal wezen welke kwalificatie op hun muziek geplakt wordt. Dit album bevat een aantal heerlijk dampende rockliedjes waar de liefhebber wel raad mee weet. Tel daar een enkel fraai akoestisch lied als Ones You Had Before en Mickey Mantle bij op en je hebt een prima album van een groep die van wanten weet.

(Koos Gijsman)