Met het vierkoppige Zwitserse begrafenisorkest “The Dead Brothers” wist de in London geboren en momenteel in Madrid woonachtige zanger en instrumentalist Pierre Omer, als zoon van een Indiase vader en een Zwitserse moeder tot en met 2007 behoorlijk wat potten en pannen te breken. Een tegendraadse formatie met een zeldzame eigenheid, die opviel door hun brede muzikale invalshoek. Van blues tot theatrale polka en van swingpunk tot Armeense country. Na vier albums met deze ‘begrafenisondernemers’ en de eigenzinnige, donkere blues en folk-noirklanken op zijn drie soloplaten, die in ons land onopgemerkt zijn gebleven is Pierre voor zijn nieuwe plaat samen met een band de studio ingegaan.

 

Op het in de Londonse Space Eko studio opgenomen “Stewarts Garages Conspiracy” slaagt Pierre Omer met inbreng van zijn begeleidingsband moeiteloos erin om de verslavende Tom Waitsiaanse vuilnisemmers-en-wieldoppenritmes te combineren met eigenwijze garagerock met heerlijke basloopjes in de tijdgeest van The Clash en de op Django Reinhardt geïnspireerde gipsy jazz. Een trip van jewelste. Een muzikale kleurpotlodendoos. Alles komt voorbij vliegen. Van blues, country, rockabilly, hoempapa tot aan avantgarde folk. Luister maar eens naar het knarsende Gootown, een overtuigende interpretatie van Hank Williams’ Ramblin’ Man en de treurige melancholie in At Night The Sea Is Ours. Een nummer dat best gedraaid mag worden als mijn kist in de oven verdwijnt, wat hopelijk nog ver weg is. Vergezeld door zijn Stewart, Garages, Conspiracy Crew levert Pierre Omer wat mij betreft het beste album af uit zijn carrière tot nu toe.

22-11:  OT301, Amsterdam

23-11: Kaffee ‘t Hof, Middelburg

24-11: Patronaat (café), Haarlem (gratis)

www.pierreomer.com

(Johan Schoenmakers)