Na een hiatus van twee jaar stonden de Amerikaanse heren van The Black Crowes op 18 juni, 19 juni en 1 juli op het podium van de Amsterdamse Paradiso. Drie shows met totaal afwijkende setlisten. De eerste avond in de vermaarde poptempel lag het accent voornamelijk op eerder werk, waaronder de soulvolle klassieker en publieksfavoriet Remedy. Het altijd prachtige She Talks To Angels, deze keer gebracht in een akoestische setting, zorgde voor een uitbundig meezingend publiek. De cover van The Rolling Stones Jumpin’ Jack Flash zorgde voor een adrenaline stoot en daarmee werd het een compleet feest.
Met twee opeenvolgende optredens in dezelfde zaal, waarbij maar twee nummers dubbel werden gespeeld, moet je van goeden huize komen om het publiek te kunnen verrassen en fris te blijven. Laat dat maar aan The Black Crowes over! Waar zij eertijds nummers uitentreuren uitrekten, waarbij hun concerten dreigden te verzanden in saai- en eenvormigheid werden deze keer alleen liedjes als Thorn In My Pride en Wiser Time voorzien van een ellenlange gitaarsolo. Overigens paste dat juist perfect bij deze nummers. Gelukkig werd het overige materiaal zonder langdradig gedoe ten gehore gebracht. Vooral het dynamisch spel tussen gitaristen Rich Robinson en Jackie Greene en de opvallende bongo-bijdrage van drummer Steve Gorman tijdens het prachtige Whoa Mule waren een waar schouwspel.
Driemaal is scheepsrecht. Twee weken later stond The Black Crowes voor de derde keer in de uitverkochte Amsterdamse poptempel. Afgezien van de kortere speeltijd ten opzichte van de voorgaande shows was de energie er niet minder om. Het mooiste moment was tijdens de geniale setafsluiter Oh Well. Een fan maakte recht onder de neus van zanger Chris Robinson video-opnames met zijn mobiel. Chris pakte de telefoon af en gooide het naar de fan toe en gebaarde beter te luisteren dan opnames te maken. Daar gaat het immers om…luisteren naar de muziek en genieten van de band die op het podium staat.
De formatie The black Crowes wist met deze concerten drie totaal verschillende shows neer te zetten. Ze zijn weer terug van weg geweest…en hoe!
(Evelien Eenhoorn)