In een gastblog op de website van American Songwriter omschrijft de Ierse muzikant Marc Carroll zijn muziek als volgt: ‘I relate to such a variety of music that it is hard to categorize my own. It is perhaps a continuous changing of shapes and patterns.’ Zijn invloeden zijn even divers als verrassend. Zo noemt hij naast Bob Dylan, Brian Wilson en de Byrds ook acts als Captain Beefheart, Crass, Ice Cube en de Sex Pistols. Die ruime belangstelling in een breed gamma van rockmuziek is bepalend voor het geluid van Carrolls vijfde album Stone Beads And Silver, een plaat die in de VS (Carroll woont al enkele jaren in Californië) beduidend meer aandacht krijgt dan aan deze kant van de oceaan het geval is.
Lieden die ervan houden om de muziek waarnaar ze luisteren te labelen en daarna in een vakje te stoppen, hebben vermoedelijk een stevige kluif aan dit album. Liefhebbers van muziek op zich zullen hun hart kunnen ophalen aan tien songs die een sterke melodie koppelen aan een al even sterke interpretatie. Marc Carroll is een meer dan degelijke zanger (zijn stem situeert zich ergens tussen Mark Lanegan en Bob Dylan tijdens Time Out Of Mind) die zijn materiaal feilloos onder de knie heeft en daardoor vanaf de hypnotiserende opener Muskingum River tot en met de adembenemende afsluiter Delicate Grace blijft overtuigen. Tussendoor toont hij aan dat hij een uiterst bedreven songschrijver is (They’ll Never Find Us Here, het Byrds-achtige If Only To Remind Here en het ronduit superbe You Can Never Go Home) die een groot publiek verdient. Samenstellers van radioprogramma’s, wat houdt jullie tegen?
www.facebook.com/marccarrollmusic