De  negenenvijftig-jarige Amerikaan David Egan is een bezige muzikale bij. Vooral bekend als liedjesschrijver voor  blues- en rockartiesten onder wie John Mayall, Percy Sledge, Irma Thomas, Joe Cocker, Etta James en Mavis Staples. Tevens is de soulvolle crooner in diverse bands actief geweest als zanger of toetsenist. Op zijn naamloze nieuwe album neemt David Egan je met de piano aan zijn zij mee in  een wereld, waarin de tijd stil lijkt te staan. Je herleeft met nummers als Blues, How They Linger en That’s A Big Ol’ Hurt de sfeer van de rokerige, obscure nachtclubs van de roemruchte jaren twintig en dertig  met de machtige maffiakartellen, de oogverblindende femme fatales en de illegale drankhandel.

Naast de heerlijk relaxte downbeats, geruststellende gitaarriffs en een diep droevig baritonsaxofoon in de  dampende blues van The Outside is jazz het belangrijkste bestanddeel in Sad, Sad, Satisfaction en Rootbeer Baby. Het klinkt allemaal zeer knap. David slaagt met zijn companen Joe McMahan (gtaar), Ron Eoff (basgitaar) en Mike Sipos (drums) in Dead End Friend een Memphis soul sfeer te creëren en poetst het funkgenre aardig op in Funky Dream. Met zijn aangenaam stemgeluid, waarin je je kan verdrinken en de fijne tekstuele vondsten, die voortdurend de hoofdrol opeisen zoekt David Egan op deze naamloze schijf naar de donkere sferen uit het diepe zuiden van Amerika. Een genot voor oor en ziel.

www.davidegan.net

(Johan Schoenmakers)