Liefhebbers van een ongecompliceerde bak pokkeherrie, en zo lopen er wel een paar rond op de burelen van altcountryforum, zullen zeker hun gading vinden bij Vicious Things, de tweede forse worp van de Amerikaanse zanger/gitarist Brian ‘Voo’ Davis. Opgegroeid in een omgeving waarin de Chicago blues en deep soul, mateloos geïnteresseerd in Engelse popbandjes uit de swinging sixties én een ware Jimi Hendrix-catalogus (vandaar zijn bijnaam) kon het bijna niet anders dat de jonge Davis eerder vroeger dan later zou worden aangetroffen met een gitaar in zijn handen. Hij beantwoordt overigens volledig aan het stereotype beeld dat door de jaren heen is ontstaan van de gemiddelde bluesmuzikant. Optredens in onherbergzame gehuchten, in cafés vol bezopen aanwezigen, in halflege zaaltjes achteraf, aldoor schavend aan een repertoire dat de wereld hopelijk ooit zal doen verstommen. Die gang door de bluesscène wordt op een bepaald moment opgemerkt door Eddie King, en man die in het verleden het mooie weer maakte in de begeleidingsgroep van Koko Taylor, en Davis’ carrière komt in een stroomversnelling.

Vorig jaar debuteerde Voo Davis met A Place For Secrets, een onstuimig plaatje dat helaas te weinig werd opgemerkt. Een jaar later ligt Vicious Things in de aanbieding en ik hoop van harte dat deze cd een beter lot beschoren zal zijn dan diens voorganger. Het album opent overdonderend en bloedheet met One For The Habit, One For The Road dat nog het best vergeleken kan worden met een losgeslagen tientonner die van een heuvel komt gedenderd. Blijf hier maar eens kalm bij. Wat al meteen opvalt, is het feit dat Davis verder kijkt dan de grenzen van de Chicago blues. In dit nummer hoor je een vage echo van Paul Weller en The Jam, een echo die gaandeweg in kracht toeneemt en in songs als Big Life en het werkelijk verschroeiende Had Enough (bij voorkeur te spelen in de auto op volume 10!) door de boxen knalt. Daar staat dan weer tegenover dat Davis in de ontroerende ballade Phantom Woman en het al even benevelende Put Your Head On My Shoulder laat horen dat hij niet alleen op power drijft, maar ook héél wat subtiliteit in zijn songs en gitaarspel weet te gieten. Die diversiteit in tempo, intensiteit en volume wordt gekoppeld aan een brede waaier van invloeden (blues, rock, pop, roots) en vloeit naadloos samen in een uitdagende sound die ramen van de blueswereld wagenwijd openzet voor een stevige stoot frisse lucht.

www.voodavis.com

www.facebook.com/voodavismusic