Toen de voormalige achtergrondzangeres Eddi Reader, die haar vocale talenten uitleende aan onder meer Eurythmics en de Waterboys, in 1988 debuteerde met haar groep Fairground Attraction hoorden zelfs de koelste minnaars van skiffle pop dat deze Schotse leeuwerik een stem had die ver boven het korenveld uitstak. Na amper één album (het nog immer verrukkelijk klinkende The First Of A Million Kisses) splitte de band. Kort daarop zette Reader de erste stappen op een traject dat haar langs negen studio- en acht liveplaten leidde, regelrecht naar het onlangs verschenen Vagabond, haar compleetste album in een toch al rijk gevulde en bij wijlen betoverende discografie. Nu dekt de term compleet heel wat ladingen. In het geval van Reader verwijst het naar de ontwapenende zang, de opmerkelijke consistentie van de veertien nummers die dit album telt, de speelse en tegelijk strakke arrangementen, de prima productie, de bezieling die in elke song te horen is en de liefde voor muziek die nagenoeg constant tastbaar is.
Twee jaar geleden begon Eddi Reader – na een rustpauze van drie jaar – aan een aantal songs te werken die uiteindelijk op Vagabond terecht zijn gekomen. Dat er vervolgens nog een flinke tijd overheen is gegaan voor het album boven het doopvont werd gehouden, is deels te wijten aan de zware ziekte die haar echtgenoot en zielsverwant Joe Douglas voor zijn kiezen kreeg. Gelukkig gaat het steeds beter met hem. Zodanig zelfs dat hij samen met Boo Hewerdine instaat voor de heerlijke gitaarpartijen die medeverantwoordelijk zijn voor het pure luisterfeest dat dit album is.
Bij het schrijven van de liedjes lijken Readers gedachten menigmaal te zijn afgedwaald. Bijvoorbeeld naar haar geboorteland Schotland en Ierland met de hartbrekende versies van Buain Ná Rainich (Fairy Love Song), In Ma Ain Country, Married To The Sea (wat een glanzende parel!) en het zalig wiegende Macushla (My Darling) van de veel te vroeg gestorven Michael Marra. En, in de studio gesteund door het montere accordeonspel van Alan Kelly, naar Frankrijk in titeltrack Vagabond, Midnight In Paris 1979, Here Comes The Bells en afsluiter It’s A Beautiful Night. Of gewoon naar dertiger jaren jazz met een scheutje pop in I’ll Never Be The Same, Edinah (geschreven na een ontmoeting met de onfortuinlijke Amy Winehouse), Snowflakes In The Sun (zachtjes mijmerend de nacht in), Baby’s Boat en Pray The Devil Back To Hell dat voorzien is van een aanstekelijk Chinees pianoloopje. Reader was altijd al van alle markten thuis en daar wijkt ze ook deze keer niet van af. Maar goed ook want het was aan deze Eddi Reader dat ik ooit mijn hart verloor. Dankzij Vagabond ben ik dat nog wel een tijdje kwijt.
Liefhebbers van Eddi Reader komen met dit tot de nok toe gevulde album ruimschoots aan hun trekken. Naast The Songs Of Robert Burns schittert Vagabond onverbiddelijk aan haar kroon.