Muziek is een soort meditatie. Muziek kan je iets laten voelen. Muziek kan even alles om je heen verdwijnen. Je zorgen, je winterdip of het aanhoudende gure weer. Muziek als een creatieve, levensbeschouwende, emotionele uitingsvorm. Kritisch zijn over het leven of wat James Wilson, muzikant van Sons of Bill recentelijk liet weten, ‘je eerbied tonen voor historische helden als generaal William Wallace, Robert E Lee en Jesus Christus’. Lang timmerde het uit Virginia afkomstige, eindeloos toerende,  americana kwintet rondom de drie (Abe, James en Sam) Wilson broertjes met de albums “A Far Cry From Freedom” (2006) en “One Town Away (2009) als een stil bewaard geheim aan de weg. Bijna drie jaar geleden zorgde de geforceerd klinkende, gespierde stadionrock op de nagenoeg wereldwijd verschenen derde worp “Sirens” voor een verdiende doorbraak naar een groter publiek. Op”Sirens” hielden de Wilsons zich naar eigen zeggen ongegeneerd bezig met hun nieuwe speeltjes (overvloed aan elektrische gitaren).

Om de kosten te drukken zou het nieuwe album “Love & Logic” door de broertjes Wilson worden geproduceerd. Dat moest geen probleem worden, want Abe en James Wilson hadden een redelijke ervaring in het productievak. Na twee weken opnemen in de Sound & Music studio te Richmond hadden de heren niets bruikbaars op tape. Ken Coomer, voormalig drummer van Uncle Tupelo en Wilo bood als producer de helpende hand. Het geluid op het in Nashville opgenomen  “Love & Logic” – mijn winterplaat van het afgelopen jaar – is duidelijk gericht op het beklijvende karakter van de soulvolle rootsmuziek uit de beginperiode van de band. “Love & Logic” is een plaat met een inhoudelijk van Michael Stipe herkenbare surrealistische en obserende stijl. Een album zonder radiopotenties, dat op eigen kracht een flink eind zal gaan komen. Het ultieme recept voor een groeiplaat. Waar een tweetal puntige liedjes (Bad Dancer en Arms Of A Landslide) herinneringen oproepen aan The La’s en R.E.M. voeren op Love & Logic  nummers met de ingetogen pracht en pure melancholie van Uncle Tupelo en Wilco, gecombineerd met de nodige oooh’s en aaah’s koortjes, de boventoon.

www.sonsofbill.com

(Johan Schoenmakers)