Zoals de titel (From Shores Of Sleep) en het fraaie hoesje al suggereren brengt de Amerikaanse formatie Musée Mechanique, een naam die ontleend is aan een museum in San Fransisco met een bataljon aan mechanische muziekinstrumenten en antieke arcadespellen, een plaat voor het slapen gaan. De prettige galm, de rijk georkestreerde toevoegingen in de muziek,  ingekapseld met geniale, opgestapelde wooheehoo-koortjes – langzaam bouwend naar een climax. Je overbodige ballast wegspoelend aan de oever van je slaap. Fijnzinnig schakelen in een nevelwereld tussen waken en slapen. Dat gevoel hebben de vijf kernleden Micah Rabwin, Sean Ogilvie, Matthew Berger, Brian J. Perez en John Whaley, samen met bekende namen die aan komen schuiven onder wie Alela Diane, Shelly Short en Douglas Jenkins, in een fascinerende. caleidoscopische klankwereld weten te vangen.

De tien nummers, met titels als O, Astoria, Open The Sea, The Man Who Sleeps en The World Of Silence vormen een betoverend werkstuk waar sfeer en melodie voor een warme, gloedvolle sfeer zorgen. Naast het basisinstrumentarium (gitaar, keyboard, drums) is een keur aan aanvullende instrumenten te horen: cello, contrabas, altviool, hobo klarinet, Franse en Engelse hoorns. De schoonheid van Musee Mechanique’s bejubelde debuut “Hold This Ghost” was geen toevalstreffer. De luisterrijke pracht op “From Shores Of Sleep” gaat in de overtreffende trap over deze plaat heen. Een plaat die niets van je wilt. Een verademing. Ik zink met graagte weg in de droomwereld van “From Shores Of Sleep”.

museemecanique.net

(Johan Schoenmakers)