Jarenlang was ze het meisje aan de zijkant van het podium, een onopvallende verschijning met een omgebouwde wastobbe als begeleidingsinstrument. Nu haar bandje Po’ Girl al enige jaren niet meer actief is, moet ze zelf aan de bak zien te komen en dat doet Awna Teixeira op haar eigen manier, dus zonder veel tamtam. Ze is momenteel in Nederland om het prachtige nieuwe album ‘Wild One’ te promoten. Het repertoire van deze Canadese muzikante is absoluut niet ‘wild’ en zo ziet er ook niet uit. Bart de Win, die met haar tourde, zegt dat ze in het dagelijkse leven een echte spring-in-het-veld-is. “In Po’ Girl viel ze niet zo op, omdat ze werd overvleugeld door Allison Russell die een natuurlijke aantrekkingskracht heeft op zowel mannen als vrouwen en die bovendien erg expressief is. Awna moet het hebben van haar intimiteit. Ze heeft een mooie en gevoelige stem, die ze steeds beter durft te laten horen. Awna is volop in ontwikkeling.”
Awna zal zich ongetwijfeld verder ontwikkelen, want het ziet er niet naar uit dat er voorlopig een nieuw album komt van Po’ Girl, ook al zijn er vage plannen in die richting. Allison Russell heeft in ieder geval geen tijd. Ze is vorig jaar moeder geworden en is ook nog eens druk in de weer met haar nieuwe band The Birds of Chicago. Ze heeft Joe Henry weten te strikken als producer, een man die onder meer Solomon Burke, Elvis Costello, Bonnie Raitt, Allen Toussaint en Salif Keita produceerde. Hij kan Allison verder helpen met verovering van de wereld. Het eerste resultaat is al binnen: via crowdfunding vroeg Allison om 40.000 dollar om het nieuwe album professioneel te kunnen uitbrengen, maar er kwam het dubbele binnen. Awna Teixeira pakt het bescheidener aan. Ze vroeg via Kickstarter om 9900 dollar. Dat bedrag werd wel gehaald, maar is niet voldoende om groot uit te pakken met haar nieuwe album. Maar dat wil Awna Teixeira waarschijnlijk ook helemaal niet.
Ze verliet het ouderlijk huis op haar zesde met medeneming van haar stripboeken, keerde uiteraard terug, maar op haar veertiende stapte ze voorgoed op. Sindsdien is ze vrijwel permanent on the road. De inspiratie en de rust, nodig om een nieuw album te vullen, vond ze in Utah, tussen bergen, zoutvlaktes en mormonen. Het verblijf in Utah levert fraaie songs op, met dit keer als meest opvallend thema de problemen van een ontregelde geest. Depressie, dementie. Het is een onderwerp dat haar behoorlijk lijkt bezig te houden, temeer daar ze zelf ook last heeft van depressies. Een deel van haar inkomsten van deze tour (zowel honorarium als merchandising) doneert Awna aan de Jutters, een Nederlandse organisatie die jongeren psychologische en psychiatrische ondersteuning biedt. Haar boodschap is wat dit betreft duidelijk: we moeten beter op elkaar letten. “I believe in miracles where the darkness goes”, zingt ze in een van haar nummers.
Een paar jaar geleden zei Awna in een interview met het Dagblad van het Noorden: “Het lijkt me zo leuk om nog eens een hele cd te maken met liedjes waar mensen blij van worden en op kunnen dansen.” Die opmerking slaat duidelijk niet op haar nieuwe album. De meeste nummers zijn uiterst sfeervol, vaak met een melancholieke toonzetting. Heel ander repertoire dan de catchy urban roots waarmee Po’ Girl rond de wereld reisde. Dit is muziek voor mensen met geduldig zitvlees. Blijkbaar zijn dat er in Eindhoven niet zo veel, want er waren maandagavond 9 maart hooguit vijftig mensen af gekomen op het optreden van Teixeira in Meneer Frits. Niet terecht, want ze verzorgde een memorabel optreden, voor mij een van de hoogtepunten van dit concertseizoen. De wegblijvers hadden dus weer eens ongelijk. Teixeira bespeelde diverse instrumenten (accordeon, gitaar en banjo), maar het belangrijkste instrument is toch die stem, bijzonder expressief en zuiver. Er zit veel emotie in, Awna stort zich er helemaal in en gaat, meestampend op het ritme, tot op de bodem van haar ziel, bijgestaan door Ja Speed (veel baard + tuinbroek) met subtiel werk op gitaar en banjo.
Het repertoire van Awna, voor zover dit op cd is verschenen, omvat 25 nummers. Je zou dus verwachten dat beide albums en die ene EP tijdens een anderhalf uur durend optreden in hun geheel zouden passeren. Maar dat was niet het geval. Awna ging van start met een excellent nieuw nummer, ‘Even The Evening’, gevolgd door ‘In A Better New World’, ook al een prima aanwinst. “Mijn manager is erop tegen dat ik nieuwe songs zing”, verklapte Awna. “Gelukkig is hij er nu niet, dus ik kan gewoon mijn gang gaan.” En dat deed ze ook. Diverse hoogtepunten passeerden , zoals ‘Where The Darkness Goes’, het prijsnummer van het gelijknamige eerste album, en het al even fraaie ‘Blue Heart On Your Sleeve’ van het nieuwe album ‘Wild One’. Haar Portugese roots kwamen ook een paar keer om de hoek kijken, waarbij opviel hoe goed ze overweg kan met haar accordeon. Door omstandigheden was Sly Juhas, haar drummer, thuisgebleven. Dat was jammer, want het optreden had na de pauze wel wat extra pep kunnen gebruiken.
Tekst: Sjoerd Punter
Foto’s: Ronald Rietman
10-03 Blue Room Sessions, Den Bosch
11-03 Patronaat, Leiden
12-03 Live Stage Marnix, Ede
13-03 Acoustic Alley, Den Haag
14-03 Razzmatazz, Oost-Souberg
15-03 Oosterleker Kerkje, Oosterleek