Neil Young is boos, weten we via de sociale media. Boos op de Amerikaanse vastgoedmagnaat, multimiljardair, reality-tvster Donald Trump en zijn muziekkeuze om het nummer Rockin In The Free World tijdens de Republikeinse voorverkiezingen voor het Amerikaanse presidentschap te gebruiken. Young is zwaar teleurgesteld in David Crosby, die zijn huidige vriendin/actrice Daryl Hannah een giftig roofdier noemde. Neil heeft kritiek op het concertpubliek, dat tijdens zijn optreden buiten de maat klapte. Op zijn nieuwe werkstuk “The Monsanto Years”, dat door een gemis aan echte creativiteit wederom geen nieuw meesterwerk is waarop zijn fans vurig op blijven hopen, neemt de veteraanrocker geen blad voor de mond en spuit hij zijn gal over het Amerikaans multinationaal biotechnologisch bedrijf, Monsanto, dat diverse producten genetisch manipuleert.

Het album “The Monsanto Years”, dat hij samen met de band Promise Of The Real van Lucas en Micah Nelson opnam is een pleidooi aan de chemiereus, om verantwoording te nemen voor het leefmilieu. Neil komt tevens in opstand tegen Starbucks en roept op voor een boycot tegen de internationale koffieketen, die mogelijkerwijs de genetische manupilatie van Monsanto steunt. ‘We hebben het recht om te weten wat we in onze mond stoppen’, vindt de Canadees. Hoe strijdvaardig hij op “The Monsanto Years” ook klinkt, ik bespeur weinig pakkende en creatieve melodielijnen en verliest hij het liedje regelmatig uit het oog. The Monsanto Years is weliswaar een goed bedoelde woede-uiting, meer dan een rommelig en rammelend album, waarop het niveau van een gemiddeld amateurbandje nauwelijks wordt ontstegen, is het niet.

www.neilyoung.com

(Johan Schoenmakers)