Nederlandse jazzsaxofonisten genieten in binnen- en buitenland een reputatie die er niet om liegt. Yuri Honing maakt met collega’s als Benjamin Herman, Ben van den Dungen, Toon Roos, Pieter de Mast, Bart Wirtz en Rolf Delfos deel uit van een lichting blazers die ons land internationaal op de kaart zetten op festivals, podia en in de gerenommeerde jazzbladen. In eigen land mocht Honing in een eerder stadium prestigieuze prijzen als een Edison (voor zijn samenwerking met jazzlegende Paul Bley) en de Boy Edgarprijs in ontvangst nemen. Op zijn jongste album Desire belicht hij middels acht liedjes de vele facetten van het verlangen. In de bezetting van zijn Acoustic Quartet heeft bassist Gulli Gudmundsson de plaats ingenomen van Ruben Samama die nog op het album True uit 2012 meespeelde. Pianist Wolfert Brederode en drummer Joost Lijbaart zijn gelukkig opnieuw aanschoven in de studio waardoor hun eerdere samenwerking met Honing geprolongeerd wordt.

Met uitzondering van de liedjes Messenger (Simos), Sad Song (Carla Bley) en de compositie Route Du Paradis van Wolfert Brederode is het repertoire op Desire geschreven door Honing zelf. Een speciale vermelding gaat uit naar zijn wonderschone bewerking van het lied Lasciate Mi Morire (Laat Mij Doodgaan), een madrigal van Claudio Monteverdi (1567–1643). Honing weet met zijn veelzijdige klankvorming en fabuleuze timing een groot bereik aan stemmingen te produceren. In combinatie met zijn typerende langgerekte fraseringen en het telepathische samenspel met zijn collega’s maakt het Desire tot een nieuw meesterwerk uit de vroege periode van deze inspirerende exponent van de Hollandse School.

www.yurihoning.com

(Koos Gijsman)