Superster Pink wilde maar wat graag met hem samenwerken. Als je het nieuwe album ‘If I Should Go Before You’ hoort van Dennis Green (artietennaam: City and Colour), kun je je dat maar al te goed voorstellen.

“Indie, Beetje country, Ontario, Vijfde plaat”, vermeldt de Luisterpaal van 3 voor 12 bij het nieuwe album ‘If I Should Go Before You’ van City and Colour, de artiestennaam van singer-songwriter Dallas Green. Colour, inderdaad, en niet Color: Green is Canadees en hanteert dus netjes de Engelse voorkeursspelling. In zijn thuisland is hij een grote ster. Wat heet: zijn vorige platen zijn daar alle vier goud of platina geworden. Waarom hij zich met de artiestennaam City and Colour tooit? Simpel: Dallas is een stad, en Green is een kleur. Mooi gevonden, al was ‘City and Country’ misschien een toepasselijker pseudoniem geweest, want dat dekt de lading precies: het is grote stadsmuziek (dat indie, waar Luisterpaal het over heeft) met een teug country (soms inderdaad een ‘beetje’, maar soms een flinke scheut).

Dallas Green heeft ‘If I Should Go Before You’ opgenomen met zijn vaste live band, met Jack Lawrence (The Raconteurs, Dead Weather) op bas, Dante Schwebel (Spanish Gold, Dan Auerbach) op gitaar, Doug MacGregor (Constantines) op drums en Matt Kelly op pedalsteelgitaar en toetsen. Hij heeft de  nummers ook geschreven met hen in het achterhoofd, en als luisteraar lijk je dat af en toe te horen, zeker op de nummers die het meeste neigen naar country: misschien is het toeval, maar de stem van Green kleurt (excuses voor de woordspeling) erg goed bij die van de steelpedalgitaar van Matt Kelly – alsof hij het zo bedoeld heeft.

Geweldige binnenkomer 

Op het album laveert Green tussen indie en country – tussen de grote stad en het platteland.

Het zelfgeproduceerde album begint in de grote stad, met het ruim negen minuten durende ‘Woman’. Een geweldige binnenkomer is het, met rondzingende gitaren die een fraaie achtergrond vormen voor de hoge stem, galmende en bijna bezeten stem van Green. Live moet dit een belevenis zijn.

Zo intens als dit nummer wordt het daarna niet meer. Misschien omdat de productie een beetje ‘clean’ is (en dat voor iemand die ook zanger/gitarist is geweest van de post-hardcoregroep Alexisonfire!). Misschien omdat Green niet helemaal voluit gaat met zijn stem (op het titelnummer, bijvoorbeeld), en vaak meer als een goede popzanger met een boterzachter stem klinkt dan als een singer-songwriter waar het leven overheen is gegaan. Of misschien omdat de nummers niet allemaal even sterk zijn: vaak beginnen ze met een sterke riff, maar zakken ze daarna in, zoals op ‘Wasted Love’ en ‘Killing Time’. Of misschien is ‘Woman’ eenvoudigweg zo’n sterk nummer dat de rest daarna alleen maar kan tegenvallen.

Dolgraag 

Wel herpakt Green zich in de loop van het album. Zeker country-achtigenummers als ‘Runaway’ en ‘Friends’ liggen lekker in het gehoor, en zitten zo knap in elkaar dat ze klinken alsof het nooit uitgebrachte nummers zijn van bekende songschrijvers.

Je kunt je voorstellen waarom een superster als Pink dolgraag met Green wilde samenwerken – en getuige de nummers die zij als You and Me hebben uitgebracht was dat een verstandige keuze.

‘If I Should Go Before You’ verschijnt op 9 oktober

City and Colour treedt op 16 februari op in Paradiso.

(Jan Bletz)