Het zou me niet verbazen dat Anna Laube tussen haar verzameling oude blues- en jazzplaten ook de nodige albums heeft staan van Nanci Griffith en Maria Muldaur. Aan die twee moest ik namelijk een paar keer denken tijdens het luisteren naar haar meer dan geslaagde derde album dat ze voor alle gemak haar eigen naam als titel heeft gegeven. De parallel met Griffith bespeur ik bijvoorbeeld in de klankkleur van Laubes stem die breekbaar, zachtmoedig, maar toch ook robuust en zelfverzekerd klinkt. De associatie met Muldaur heeft niet zozeer te maken met gelijkenissen in timbre maar eerder met de manier waarop Laube haar repertoire samenstelt. Ze put met groot en aanstekelijk enthousiasme uit diverse stijlen en zet daar vervolgens haar volledig eigen stempel op. Zo hoor je op dit album nummers die geënt zijn op folk, pop, rock, blues, country en zelfs een licht snuifje variété. Noem het gerust americana, al geeft dat containerwoord naar mijn gevoel toch onvoldoende weer wat er op dit lekkere plaatje allemaal gebeurt.
Laube heeft een ogenschijnlijk losse manier van zingen. Dat hoor je in feestelijk nummers als Chocolate Chip Banana Cupcakes en Sugercane, dat de unieke sfeer van Bourbon Street in New Orleans oproept, en het aanstekelijke The Bike Song, dat weliswaar drijft op een combinatie van zang en een vinnig stuk parlando, maar dat tegelijk aangeeft dat Laube over de nodige vocale flexibiliteit beschikt. Dat doet ze ook op het vlak van emoties. Het ene moment klinkt ze vrolijk uitgelaten (Oh My! [Oh Me Oh Me Oh My]), het andere legt ze de nadruk op haar persoonlijke gevoelens zoals in het fragiele This One’s For You en de door goudeerlijk sentiment gedreven versie van Satisfied Mind, dat wat mij betreft in zijn definitieve vorm werd gegoten door de Byrds, maar dat hier een mooi nieuw zomers jasje krijgt aangemeten. Ook niet vervelend: de pittige break-up song You Ain’t Worth My Time Anymore. Naast dit handvol voorbeelden, staat er geen enkel nummer op dit album dat tegenvalt. Wat maakt dat ik hoop dat de vijver waaruit Anna Laube haar liedjes vist nog lang niet uitgeput zal geraken.