Al jaren hou ik de uit Cleveland, Ohio afkomstige zanger-liedjesschrijver Clarence Bucaro nauwgezet in het vizier. Bucaro begon te werken aan zijn oeuvre in 2002 met de opnames voor zijn debuutalbum Sweet Corn. Zijn baritonstem is aangelengd met een licht soulrandje dat in combinatie met een uiterst heldere frasering bijzonder prettig aanvoelt. Naast een uitstekende zanger is Bucaro een bovengemiddelde tekstschrijver wiens verhalende liedjes altijd hout snijden. Pendulum is zijn negende album dat hij opnam met de hulp van co-producer Tom Schick (Wilco, Ryan Adams). Opnieuw opteert deze tegenwoordig in Brooklyn, New York wonende muzikant voor een klankbeeld waarbinnen pianoakkoorden, gitaar en pedalsteelspel plus een functionele, ingetogen spelende ritmetandem een fraai net weven rond zijn innemende zang. Stilistisch vormen folk, jazz, country en popmuziek het kader van een mix die ook op Pendulum voor ruim voldoende variatie zorgt.

Negen liedjes vormen de opmaat voor afsluiter Strangers. Een lied waarmee hij samen met mede-componist Allison Moorer een nieuw hoofdstuk toevoegt aan de verzameling klassieke countryduetten. Andere hoogtepunten zijn de sfeervolle opener en titellied Pendulum, het verstilde Tragedy, het pittoreske Barcelona en het uptempo gespeelde lied Quiet Man dat sterk aan Paul Simon doet denken. Door het overvloedige aanbod ligt het gevaar altijd op de loer dat deze plaat over het hoofd gezien wordt. Dat zou zeer onterecht zijn want Pendulum is in zijn genre een van de betere producties van dit jaar.

www.clarencebucaro.com

www.hemifran.com

(Koos Gijsman)