De eerste platen (Growing Pains – 2010 en Nature Nurture – 2013) van het Engelse Dinosaur Pile-Up bevatten lofi-alternatieve melodieuze rock. In elkaar geknutseld door Matt Bigland die zich uitstekend in zijn rol schikte als liedschrijver, zanger, gitarist, bassist en drummer. De volgende plaat moest zwaarder en aggressiever worden, vond het enige bandlid. De kracht telde. Voor de eerste keer werkten naast Bigland, drummer Michael Sheils en bassist Jim Cratchley mee. Het resultaat is het verpletterende grunge album Eleven Eleven. Dinosaur Pile-Up bedient zich met treffende en onweerstaanbare liedjes van de zwaarheid en het stuwende karakter van Nirvana en de schreeuwige en gekwelde vocalen van Bigland neigen naar Kurt Cobain en Frank Black. Productioneel zit het wel snor op Eleven Eleven. Goed uitgevoerd en uitgedacht. Ik vraag mij alleen af of het opvalt tussen de andere bandjes in dit genre.

19-11: Melkweg, Amsterdam

www.dinosaurpileup.com

(Johan Schoenmakers)