Bij heel wat zangers en zangeressen hoor je aan de uitspraak en vaak ook aan de zinsbouw van hun teksten dat ze van origine niet Engelstalig zijn. In veel gevallen verknalt dat mijn luisterplezier. Plaatjes van dat soort lieden belanden zonder pardon in de drukbevolkte vergeetput. In andere gevallen zorgt het voor extra charme en sensualiteit, maar de eerlijkheid gebiedt me te erkennen dat dit vaker niet dan wel het geval is. En dan heb je zangeressen als Katy Too, artiestennaam voor Leen De Haes (dat in het Engels inderdaad wat minder bekt), bij wie het bijna niet opvalt dat ze is opgegroeid in de schaduw van Antwerpen. Dat was een van de vele kwaliteiten van haar debuutalbum Quest For Honey uit 2012 dat zich mocht verheugen in een lovende recensie op deze site. Vier jaar later is het ook een van de sterke punten van opvolger Nine Lives, een americana getint album waar hoorbaar hard en met veel hart aan gewerkt is. Katy heeft samen met muzikant/producer Wigbert Van Lierde namelijk flink wat aandacht besteed aan de arrangementen terwijl ze er tegelijkertijd voor gewaakt hebben dat de nummers er niet in verdrinken.
Exemplarisch voor die aanpak is openingstrack No Angel dat begint met trompetten die aan Randy Newman doen denken en daarna ogenschijnlijk lichtvoetig voort dartelt door de donkere thematiek die op dit album centraal staat (“I’m no angel / I’m gonna go to hell / I’m gonna pay up / For all my sins”). Onzekerheid (het lekker poppy When You’re Gone), liefdes die fout dreigen te lopen (zoals in het relaxt shuffelende Bad Moves), de zoektocht naar innerlijke rust (titeltrack Nine Lives, wat mij betreft een van de beste songs die Katy tot nu toe opnam) en innerlijke groei (Alma, een nummer waarin mij telkens weer opvalt dat het timbre van Katy’s stem veel overeenkomsten vertoont met dat van de veel te vroeg gestorven Belgische zangeres Ann Christie), het passeert allemaal de revue. En opnieuw zorgen zangeres en producer ervoor dat de songs niet wegzinken in zwaarmoedig navelgestaar. Met de ballade Bricks and Sirens als breekbaar slotstuk dankzij fraai toetsenwerk van Peter Lesage. Nine Lives is een meer dan waardige opvolger van Quest For Honey en toont aan dat Katy Too niet alleen gegroeid is als zangeres en liedjesschrijfster en dat ze zich weet te omringen met prima muzikanten die haar muziek perfect aanvoelen, maar dat er nog genoeg ruimte is om te blijven groeien. Dat belooft dus voor de toekomst.