In meerdere opzichten is Curse Of Lono uit Londen helemaal van nu. De band is opgericht in 2015 door voormalig Hey Negrita lid en zanger/gitarist Felix Bechtolsheimer. De vier heren en een dame van dit collectief vernoemen hun groep naar een boek van Hunter S. Thompson die met een mix van fictie, mythes en surrealistisch taalgebruik in 1983 een waar cultboek produceerde. Curse Of Lono mag ook zelf graag diverse stijlvormen in de blender stoppen. Na een debuut ep,  fungerend als soundtrack voor de korte film Saturday Night, verscheen onlangs het album Severed, die in de Gun Factory studio in Londen geproduceerd werd door Oli Bayston.  Het repertoire op Severed vormt een doldwaze geluidsexcursie door de spelonken van de geest die behoorlijk duister overkomen. Zaken als seksuele jaloezie, paranoia, de worsteling met verslaving en ontrouw passeren daarbij vrijmoedig de revue. De tien liedjes vormen een niet alledaags klinkend geheel dat opgediend wordt met ingrediënten als akoestische snarenpracht, een elektrische slidegitaar met Little Featecho’s, spaarzame keyboardsakkoorden, meerstemmige zang en een onderlaag van een  lekker ruige ritmesectie. Naast een handvol stemmige akoestische liedjes herbergt dit album diverse liedjes met een rootsrock-, jazz- of bluesinsteek waarin de groep stevig op het gaspedaal trapt. Inmiddels zijn al hun concerten in de periferie van de Engelse hoofdstad ruim van tevoren uitverkocht en verschijnen de opnames van hun live optredens op diverse goed bezochte websites en een eigen kanaal op YouTube.

www.curseoflono.com

(Koos Gijsman)