Ik sta er wat prompt verloren bij, buiten voor de deur en later op de avond in de zaal van het cultuurpodium ‘De Boerderij’. Als liefhebber met een brede muzieksmaak voel ik me enigszins opgelaten tussen een broeinest aan die-hard bluesfans. Diverse reisverhalen over het volgen van de verrichtingen van vele bluesgiganten in ons land tot ver over de grenzen hoor ik aan. Misschien soms flink aangedikt, maar met een kern van waarheid. Opgelucht ben ik dan ook als de Amerikaan Walter Trout met zijn drie begeleiders om half negen door de aanwezigen met open armen wordt ontvangen. Decennia lang een vaste waarde in het blueswereldje en een gerespecteerd muzikant.
De onbetwiste ambassadeur van de elektrische blues is terug en hoe! Met het voortreffelijke album “Battle Scars” (2015) over de littekens van zijn strijd tegen de dood en met een daaropvolgende live-registratie van zijn emotioneel optreden uit 2016 in de Amsterdamse Carré. Hij is een vechter en hoort bij de generatie van muzikanten die de blues schrijven en spelen vanuit eigen ervaringen opgedaan in het soms zware leven. Goed, slecht en openhartig. Met nieuwe levenslust na ernstig leverfalen, waardoor Walter op het randje van de dood balanceerde en een kostbare, levensreddende levertransplantatie excelleert de gitaarbeul als een podiumbeest in ‘De Boerderij’. Een belevenis met een serieuze ondertoon, die zich als een warmhartige pleitbezorger voor het donorschap tot ons richt. Onnavolgbaar bezweert hij de gitaar in ‘De Boerderij’ alsof de duivel hem op de hielen zit.
De vingervlugheid en de halsbrekende toeren, waarmee hij vol overgave de ene na de andere schitterende solo al gekkebekken- en benentrekkend uit het instrument ratelt blijft ongekend. Virtuoos als vanouds. Menig potje luchtgitaar wordt dan ook door omstanders gespeeld. Zodra de gedreven opener I Can Tell van het album “Tellin’ Stories” (1994) met Trouts rauw stemgeluid door de zaal schalt en wij worden ingepakt door het onverslijtbare, aan BB King opgedragen en oorspronkelijk voor Stevie Ray Vaughn geschreven Say Goodbye To The Blues is alles weer zoals het twintig jaar geleden was. Met voldoende ruimte voor improvisatie, jams en gitaarduels – ondermeer als zijn zoon Jon hem later op de avond bijstaat. Het echte onderscheid komt toch met een greep uit het recente materiaal van “Battle Scars”. Walter Trout is een dankbaar man. Een niet grensoverschrijdende, maar allesbehalve routineuze gitaarvirtuoos op het podium van ‘De Boerderij’ met zijn vertrouwde companen bassist Johnny Griparic, de onnavolgbaar drummende Michael Leasure en de breeduit grijnzende hammondorgelspeler Sammy Avila. Een prima combinatie voor een wervelende avond vol bluesmuziek.
Tekst: Johan Schoenmakers
Foto’s: Ans van Heck