Het gebeurt natuurlijk wel eens dat ik worstel met een cd om tot een duidelijk oordeel te komen. Met het gelijknamige debuutalbum van de Duitse formatie met een ronduit slecht googlebare naam Hope had ik daar geen enkele moeite mee. De gitzwarte hoes past in de grenzeloze, onderkoelde benadering, die Hope hanteert. Een donkere wolkenpak hangt als een sluier boven je hoofd. Constant op zoek naar krachtige en gecompliceerde liedstructuren. Denk aan ontroerende fragiliteit en een muur van lawaai. Een dikke laag feedback en zware synthesizerstormen en kalmte. Bezielende stemgeluid van Christine Borsch-Supan, dat enigszins doet denken aan Björk en helse donderslagen van drummer Fabian Hönes. En je heb het acht nummers tellende debuutalbum van het Berlijnse kwartet. Van shoegaze tot indiepop met een alternatief randje. Uitgebracht op het onafhankelijke label Haldern Pop Recordings. Opgenomen met producer Olaf Opal (The Notwist) in de duistere krochten van een verlaten sanatorium. Live opgenomen, waardoor het geheel natuurlijk overkomt. Een plaat om mee weg te duiken onder je dekbed.

19-01-2018: Eurosonic Noorderslag, Groningen

www.thisishope.de

(Johan Schoenmakers)