Van tijd tot tijd hoor je muziek waarvan je zeker weet dat je luistert naar een unieke combinatie van instrumenten en liedjes. Dan gaat de missionaris in mij los. Met of zonder kloosterbier! Via de altijd up-to-date site van No Depression werd ik gewezen op een lancering van de debuutplaat van de band Strung Like A Horse. U zei? Strung Like A Horse! De groep heeft al een grote fanbase in en om de stad waar zij vandaan komen, te weten Chattanooga, Tennessee. Geen onbekende stad als het om de muziek gaat (Chattanooga Choo Choo). De band staat bekend om haar energieke optredens. Matt Ross-Spang, producer van o.a. Jason Isbell, Margo Price en John Prine raakte geïnteresseerd en produceerde hun eerste plaat in Nashville ’s legendarische Sound Emporium Studio.  Tot zover de nieuwsberichten.     

Het is een formidabel album, dat momenteel fysiek niet beschikbaar is, maar alleen als download via de bekende streamingdiensten. Nummers die staan als een huis. Zowel tekstueel als in tempowisselingen, melodie en instrumenten. Een liedje kan heel klein en akoestisch beginnen om na duizelingwekkende ombuigingen ook weer abrupt te eindigen. Zonder te vervallen in chaos en lawaai. De song en de prachtige zang van Clay Masselle blijft fier overeind. Wat een ambachtelijke plaat. Energiek tot de laatste noot is gespeeld. Waar is de muziek dan enigzins mee te vergelijken? Dan maak ik direct een sprong naar de eredivisie van de americana en zeg Wilco. 

Het is een plaat met een positieve boodschap. Luister naar Dreaming en het prachtige, verstilde I was born here. Mocht je dan nog niet overtuigd zijn, geeft niets. De eerste single en openingstrack heet Fuck What They Think en zo is het maar net. Zing het refrein maar uit volle borst mee:

So don’t spend your whole life trying to be what you ain’t
You can’t hide your heart with a new coat of paint
You think they’ll accept you I promise they can’t
So just be who you are and fu**fuck what they think

www.strunglikeahorse.com

(Michael Struis)