Met heel veel plezier woonde ik vier jaar geleden het optreden in Rotterdam bij van Rufus Wainwright met het Amsterdam Sinfonietta. Niet alleen Rufus had er zin in (heeft hij volgens mij altijd wel), maar ook het enthousiasme van het vermaarde strijkorkest was aanstekelijk te noemen.

De setlist bestond uit een diversiteit aan genres met hier en daar ook eigen nummers, die wonderwel prachtig in elkaar overvloeiden en goed samengingen. Na het grote succes van deze optredens in 2017 is uiteindelijk een live-registratie verschenen, wat voor mij een mooie herinnering oplevert aan die avond in Rotterdam.

Wainwright is op dit album goed bij stem en het klassieke randje is niet te veel en past goed bij de nummers. Normaal ben ik niet zo van de live-albums, maar hier heb je niet eens in de gaten dat er ook publiek in de zaal zit, waardoor het bijna een studio-album lijkt, terwijl het publiek toch echt wel te horen is tussen nummers door.

Voor Rufus zal ik altijd wel een zwak blijven houden, mede ook door zijn veelzijdigheid. Solo of met band. Netjes in pak of in gekke outfits…. het is altijd weer een feestje, en dat is deze plaat ook. Na Unfollow the Rules: The Paramour Session eerder dit jaar krijgen we gewoon nog meer Rufus. Het kan nooit genoeg zijn wat mij betreft.

www.rufuswainwright.com

(aERodynamIC)