Je maakt mij dolblij als ik iets krijg opgestuurd waar ik moeite voor moet doen. Dat ik ga denken …wat gebeurt hier nu weer. Die duffe en oude hersencellen in mijn bovenkamer bijna letterlijk hoort kraken. Neem niet weg dat al het andere ook altijd welkom is, maar ik mag mij ook eens afvragen waarnaar ik luister. Een minuut niets dat ik controleer of de cd speler loopt, de versterker aanstaat, of mijn geluidsboxen zijn beste tijd hebben gehad om vervolgens op monotone en fluisterende wijze iemand te horen die het woordje Something ijselijk voor onze voeten gooit. Omringd door windgeluiden en subtiele electronica. Er hangt een sinistere sfeer en Coil spaart kosten noch moeite om overal een spookachtige atmosfeer te creëren. Het wordt mij al snel duidelijk: ik ben niet zo goed bekend met de erfenis van het Britse Coil.

Voor de onwetenden onder jullie: dit industriele en experimentele gezelschap is niet meer nadat John Balance achttien jaar geleden door een bizar ongeluk in zijn huis was overleden.

Zonder twijfel was Coil een van de meest vooruitstrevende en invloedrijke groepen aller tijden, die in de vroege jaren tachtig door de belangrijkste boegbeelden Geoff Rushtons alias John Balance en levenspartner Peter Sleazy Christopherson werd opgericht.

Het tweedelige Musick To Play In The Dark mag best wel de magnum opus uit het nalatenschap van Coil genoemd worden. Het eerste deel verscheen in 1999, waarna de opvolger een jaar later het ambitieuze project afsloot. Nadat deel 1 twee jaar geleden werd onderworpen door een grote schoonmaakbeurt wordt nu ook het tweede deel opgepoest en opnieuw uitgebracht.

De een noemt het muzak, de ander magie. Moonmusick met een occulte benadering vol herhalende synthesizerpatronen en excentrieke experimenten waar Coil bekend om stond. Niet eentje om bij de afwas naar de luisteren. Musick To Play In The Dark 2 wordt afgesloten met Batwings (A Limnal Hymn). dat werd gedraaid op de begrafenis van Balance. De zanger gebruikte “een taal die alleen hij verstond”, zei Sleazy hierover in een interview. De tekst komt uit het 17e-eeuwse Musaeum Clausum van Sir Thomas Browne. Hij ontwierp een denkbeeldig museum waarin kennis, geloof en verbeeldingskracht op voet van gelijkheid naast elkaar bestaan.

www.konkurrent.nl

(Johan Schoenmakers)