Wat mij tijdens de eerste beluistering, maanden terug alweer, van Dana Gavanski’s When It Comes direct opviel is het kleurrijke in haar stemgeluid. Ook de kenmerkende Servische tongval en de vergelijking met zangeres Nico, waaraan ik twee jaar geleden refereerde in het stuk van haar debuut Yesterday Is Gone ontbreekt nagenoeg op de opvolger. Mogelijk een gevolg van stemproblemen tijdens de pandemie, waardoor zij nauwelijks een geluid uit haar keel kreeg wat zeker voor een zangeres frustrerend en onacceptabel moet zijn.

Die constante strijd die Dana ervoer tijdens de opnamen, legde zij vast op een plaat die eigenzinnig en behoorlijk speelser klinkt dan haar voorganger. Met een glansrol voor het verrukkelijke geluid van de Moog synthesizer, vleugjes psychedelica en retro invloeden benadert zij haar nieuwe liedjes op een prettige, inventieve wijze.

Bij het maken van het album waren er een paar hele mooie momenten, maar makkelijk was het zeker niet vertelt de Canadese zangeres aan het Britse online magazine ‘Our Culture’. ‘Het was een dagelijkse bezigheid wanneer ik wel of niet kon zingen’. Het toppunt van kwetsbaarheid, waaraan zij zich op When It Comes ongegeneerd blootgeeft.

27-09: Nijmegen, Merleyn
28-09: Amsterdam, Paradiso

www.danagavanski.co.uk

www.konkurrent.nl

(Johan Schoenmakers)