Waar nagenoeg de voltallige Amerikaanse pers de loftrompet steekt over de come-back van The Rave-Ups lijkt het kwartet uit Pittsburgh in ons land een groot vraagteken. Het moge duidelijk zijn: op de burelen van het Altcountryforum werd er ook direct behoorlijk ingelezen en ook geluisterd naar het vroege werk van de band. Dat is, vind ik, je verplichting als recensent naar de lezer toe om deze zo optimaal mogelijk op de hoogte te houden. Waar een streamingdienst als Spotify al niet goed voor is.

Het vierkoppige gezelschap bracht in de jaren tachtig een drietal degelijke albums uit, die buitengewoon Amerikaans klinken met Bruce Springsteen als voornaamste inspiratiebron. Het commerciële succes bleef echter uit, waardoor het Amerikaanse platenlabel Columbia Records het contract opzegde, vervolgens The Rave-Ups uiteen viel en de status veroverde van ‘goed bewaard geheim’. Pas recentelijk veranderde dat nadat de originele bezetting na dertig jaar van zich liet horen met het album Tomorrow. Een onverwachte come-back van een goed bewaard gebleven geheim.

De vraag rijst: is er muzikaal veel veranderd? Nou nee, en dat is maar goed ook nu ik hun achterliggende platen heb gehoord. Ze gaan eenvoudigweg verder waarmee het viertal in 1990 met het album Chance eindigde. Met sprankelend elan en pakkende, gepassioneerde rootsrock. Tomorrow is het bewijs dat de magie die ontstaat wanneer vier gelijkgestemde individuen hun talenten bundelen zelfs na drie decennia nieuw leven kan worden ingeblazen.

www.omniverrecordings.com

(Johan Schoenmakers)