Godsamme, wat snak ik na het autotune plaatje van Tatyana naar echte muziek en een echte stem. Ik geef een slinger aan mijn cd-wisselaar en mij valt direct een geel exemplaar op. Hoor dat zo of is het fysieke product in vergeelde staat? Dat laatste zou natuurlijk ook kunnen, want Earthbound van Marielle Woltrings Lavalu is bijna drie maanden geleden verschenen. Een tijd waar ik plezierig naar terugkijk. Ik wilde het plaatje dan ook niet kwijt uit mijn speler. Want haar helder stemgeluid is een verademing en dwingt een kakelende menigte tot stilte. En die liedjes op Earthbound, waarmee een trilogie na vijf jaar is voltooid, die klinken als een verbroedering tussen klassiek en popmuziek.

Anders dan op de eerste twee – Solitair High (2017) en Midair (2018), waar Lavalu met haar serene en intense stemgeluid een aantal intieme pianostukken voor het voetlicht bracht, klinkt het nieuwe wapenfeit minder zwaar door de diversiteit aan klankkleuren. Wat te danken is aan de geweldige en gedragen inbreng van Roosmarijn Tuenter (viola, zang) en Paul Rittel (cello, zang) die net als Marielle klassiek geschoolde musici zijn. Het is prachtig en bij tijd en wijle zelfs hartveroverend. Zelfs behapbaar voor de luie, gemakzuchtige luisteraar, die de muziek liever op een dienblad met een strikje eromheen krijgt geserveerd.

www.lavalu.nl

(Johan Schoenmakers)