Het gelijknamige debuut uit 2018 en de twee jaar later verschenen opvolger Minight Minor van The Nude Party heb ik gemist. Dan grijp ik maar even terug naar de talloze streamingdiensten om de achterstand in te halen. Warm en zonnig klinkend met een tijdloze kwaliteit en een groot nostalgisch karakter. En dat is op album nummer drie Rides On niet anders. Maar dan zonder het Doors orgeltje van de eersteling en de honky-tonk piano en het Todd Rundgren gevoel van de tweede. Maar met het bovennatuurlijk vermogen om melodieuze rock ´n roll, outlaw country met vleugjes phil spectors wall of sound en psychedelica op zeer aangename wijze met elkaar te vermengen, waarbij de herkenbaarheid optimaal aanwezig is

Dan valt het opeens op dat de band op deze, voor het eerst, zelfgeproduceerde plaat hechter, speelser en volwassener dan ooit overkomt als op de voorgaande platen. De vooruitgang zit ’em in de – iets meer doordachte en ontspannen – subtiele details en een veel betere productie. Het betekent dat er bij elke luisterbeurt iets nieuws te ontdekken valt . Een lick, riff, beat, de knappe samenzang, een te gekke drumfill, een soepel basloopje of een krakkigmikkend orgeltje.

Het is die benadering van opnemen die warmte aan het album heeft toegevoegd, waardoor het niet voelt alsof je in een zaal zit te kijken hoe de band de nummers uitspuugt, maar eerder in hun schuur naast hen zit en het gezoem van de apparatuur eronder voelt. Het is een saamhorigheid die bovendien doorklinkt in de teksten van nummers als Hard Times (All Around) en een intimiteit in het geluid van Sold Out Of Love. Dat maakt (The Nude Party) Rides On tot het sterkste werk van de band.

14-06: Amsterdam, Tolhuistuin

www.thenudepartymusic.com

(Johan Schoenmakers)