Met o.a. de Jerry Chesnutt cover ‘A Good Year For The Roses’ en de soundtrack ‘She’ van de film Notting Hill in het achterhoofd gehouden, hield ik mijn adem vast. Hoewel de Jerry Chesnutt cover zeker zo slecht nog niet was, de versie van oudgediende George Jones is toch vele malen beter. Vandaar dat ik ook zo mijn bedenkingen had. Maar toen de eerste akoestische tonen door mijn speakers kwamen waren mijn bedenkingen gewoonweg foetsie! Deze singer-songwriter kan 
naast dikke prut ook mooie nummers schrijven. Dit meen ik echt! Met producent/singer-songwriter T-Bone Burnett (o.a. Counting Crows, Los Lobos) achter de schuifknoppen weet Elvis Costello met “Secret, Profane & Sugarcane” een waar americana juweel neer te zetten. Hij maakt een heerlijke mix van americana, blues, bluegrass en folk. Er zijn zeker wel wat oudere nummers die aan ’t licht komen, waaronder ‘Hidden Shame’ dat eigenlijk voor wijlen Johnny Cash geschreven was. Hij wordt muzikaal bijgestaan door de niet geringe bluegrass/ americana spelers Jerry Douglas (dobro), Stuart Duncan (fiddle), Mike Compton (mandolin), Jeff Taylor (accordion) en Dennis Crouch (double bass). In ‘The Crooked Line’ wordt hij vocaal bijgestaan door Emmylou Harris en Jim Lauderdale. De laatstgenoemde heerschap wijkt zelfs op de rest van het subliem gemaakte album niet van zijn zijde. Alle tracks zijn van eigen hand, behalve ‘I Felt The Chill’. Deze werd mede geschreven door miss Loretta Lynn. Deze welbekende Elvis heeft overigens eerder met T-Bone Burnett samengewerkt, namelijk op de uit 1985 afstammende ‘King of America’. Verder is dit pracht schijfje in drie dagen tijd in de Sound Emporium Studio te Nashville opgenomen. Laat jezelf verbazen en schaf dit juweeltje aan! Als deze liedjessmid vanaf nu deze pad blijft bewandelen dan wil ik er over nadenken om zijn dikke mik-verleden te vergeten. Dit schijfje is op 2 juni verkrijbaar in alle cd-schappen.
www.elviscostello.com
www.elviscostello.info
www.myspace.com/elviscostello
www.bol.com
(Anjo ten Have)
Ladies and gentlemen! Elvis has NEVER left the building!
“Deze singer-songwriter kan naast prut ook mooie nummers schrijven…” Nu heb ik Costello redelijk gevolgd vanaf medio jaren ’80 en natuurlijk is niet alles even sterk geweest (welke singer/songwriter die over een periode van 30 jaar actief is kan dat zeggen dat al zijn/haar platen essentieel en van een constant hoog niveau zijn?). Ik zou zijn werk toch maar eens tegen het licht houden (Niet alleen “King of America” is een prachtplaat) dan hoef je in het vervolg ook niet zo je verwondering over de kwaliteit van Costello uit te spreken.
Ik volg Costello sinds zijn debuut-lp ‘My Aim Is True’ en ik herinner me nog als de dag van gisteren dat de aankondiging van die plaat in het radioprogramma van Frits Spits wat neerbuigend werd behandeld. ‘De punker Elvis Costello’. Sindsdien heb ik trouw elke lp/cd van hem aangeschaft. En soms was ik razend enthousiast, soms was ik teleurgesteld. Maar elke keer weer bleek dat Costello onvoorspelbaar was, en in mijn ogen is dat een grote verdienste.
Costello kan terugblikken op een schitterend muzikaal palmares, zoals gelijkgestemden als Springsteen of Young. En het is juist dankzij dit geschakeerde muzikale verleden dat hij in staat is om dit soort platen te maken: een brede muzikale horizon, respect voor heden en verleden, en ruimdenkend, géén hokjesgeest.
Dat maakt van Costello een héél grote muzikant. En het maakt deze cd een juweel aan zijn kroon.